آینه غدیر در روایت شیعه و اهل سنت صفحه 459

تو پناه خواسته بود و عذر و فکری هم نداشت او را کشتی؟!»

ابوبکر گفت: من نه دعوتش کردم و نه کشتم.

آری! تاریخ مالک را منزه می داند ولی دفاع از خالد چنین حکم می کند که پاره ای از نویسندگان عصر حکم به کفر و ارتداد مالک کنند.(1)

ابوبکر که واقعه مهم غدیر را پشت سر گذاشته و با تردستی و زیرکی اجتماع سقیفه را بدون مشورت با اصحاب و مسلمانان با کمک عمر و ابوعبیده به نفع خود به سرانجام رسانده، خود هنگام مرگ پیش بینی را که امام علی بن ابیطالب علیه السلام در روز حمله عمر به خانه او و فاطمه و کشاندن حضرتش را به مسجد برای بیعت به عمر گفت:

«احلب حلباً، لک شطره، اشدد له الیوم امره لیرد علیک غداً»

یعنی: بدوش شیری را که سهمی هم برای تو باشد، امروز کار او را محکم کن که فردا آن را به تو بازگرداند.

آری ابوبکر مصمم بود هنگام شدت مرض که فوت خود را نزدیک می دید مسند خود را برای عمر بعد از فوتش مسجل و تثبیت کند برای همین عثمان را به خلوت خواند خبر را از طبری می خوانیم:

ابوجعفر گوید: به گفته واقدی ابوبکر عثمان را در خلوت پیش خواند و گفت: (بنویس بسم الله الرحمن الرحیم، این پیمان ابوبکر بن ابی قحافه است برای مسلمانان اما بعد ...

گوید آنگاه ابوبکر از هوش رفت و عثمان چنین نوشت: «اما بعد من عمر بن الخطاب را خلیفه شما کردم و در نیکخواهی شما کوشیدم.» آنگاه ابوبکر به خود آمد و گفت بخوان چه نوشتی

و چون عثمان آنچه را نوشته بود بخواند ابوبکر تکبیر به زبان آورد و گفت: «به خدا بیم کردی اگر در حال بیهوشی جان بدهم اختلاف در مردم افتد؟»