آینه غدیر در روایت شیعه و اهل سنت صفحه 46

و جالب اینکه تمام زندگانی پر بار او آمیخته با ذکر خدا و یاد خدا بود.

ذکر خداوند با هر نفسش توأم بود، برمی خواست، می نشست، می خوابید، راه می رفت، سوار می شد، پیاده می شد، توقف می کرد، با یاد خدا بود و با نام «الله».

هنگامی که از خواب بیدار می شد می فرمود:

«قُلْ الْحَمْدُ لله الَّذِی أَحْیَانَا بَعْدَ مَمَاتِنَا وَ إِلَیْهِ النُّشُور»

ابن عباس می گوید: شبی خدمتش خوابیده بودم، هنگامی که از خواب بیدار شد سر به سوی آسمان بلند کرد، و ده آیه آخر سوره آل عمران را تلاوت فرمود:

«إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَاخْتِلافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لآیَاتٍ لأولِی الألْبَابِ»

سپس عرضه داشت:

«اللهمَّ لَکَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ فِیهِن ... اللَّهُمَّ لَکَ أَسْلَمْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیْکَ أَنَیب»

هنگامی که از خانه بیرون می آمد می فرمود:

«بِسْمِ الله تَوَکَّلْتُ عَلَی الله اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ أَنْ أَضِلَ أَوْ أُضِلَ أَوْ أَزِلَّ أَوْ أُظْلَمَ أَوْ أَظْلِمَ أَوْ أَجْهَلَ أَوْ یُجْهَلَ عَلَی»

و هنگامی که وارد مسجد می شد می فرمود:

«أعوذ بالله العظیم، وبوجهه الکریم، و سلطانه القدیم، من الشیطان الرجیم»

و هنگامی که لباس نو در تن می کرد می فرمود:

«اللَّهُمَ لَکَ الْحَمْد انت کَسَوْتَنِیه اسئلک خیره و خیر ما صنع له ُ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرّه و شرّ ماصنع له».

و هنگامی که به خانه باز می گشت می فرمود:

«الْحَمْدُ لله الَّذِی کفانی و آوانی و الْحَمْدُ لله الذی أَطْعَمَنِی وَ سَقَانِی»

و به همین ترتیب تمام زندگی او با یاد خدا و نام خدا و تقاضای الطاف