آینه غدیر در روایت شیعه و اهل سنت صفحه 628

سپس آنچه را در اردوگاه بود فراهم آورد و به مسجد بصره فرستاد و گفت: هر که چیزی را می شناسد بردارد مگر سلاحی که از خزینه ها آمده و نشان حکومت دارد، که باید چیزهای ناشناخته به جا ماند، آنچه را از مال خدا بر ضد شما به کار انداخته اند بگیرید «چیزی از مال مسلمانان در گذشته، بر مسلمانان حلال نیست» این سلاح بی اجازه حکومت به دست آنها بوده است.(1)

پایان کار طلحه

حکیم بن جبل گوید: به روز جنگ جمل طلحه گفت: «خدایا هر چه خواهی از من به جای عثمان بگیر که راضی شود و تیری ناشناس بیامد [گویند از جانب مروان بود] و همچنان که توقف کرده بود بالای زانوی وی را به زین دوخت و او همچنان بود تا پا پوشش از خون پرشد و چون سنگین شد به غلام خویش گفت: «پشت سر من سوار شو و جایی برای من بجوی که آنجا ناشناس باشم که هرگز ندیده ام خون پیری چون من چنین تباه شود»

گوید: غلام طلحه سوار شد و وی را بگرفت و پیوسته می گفت: مخالفان به ما رسیدند تا وی ر ا به یکی از خانه های بصره رسانید که ویرانه بود و در سایه آن فرود آورد، و در همان ویرانه بمرد و در محله بنی سعد به خاک رفت.(2)

پیدایش خوارج _ جنگ صفین

طبری گوید: محمدبن راشد به نقل از پدرش گوید: روش علی علیه السلام این بود که در جنگها فراری را نکشند، زخمدار را بی جان نکنند، پرده ای را برندارند، [به خیمه های آنها که خانواده آنها در آن به سر می برند وارد نشوند] و مالی را نگیرند.

کسانی گفتند: چگونه خونشان حلال است و مالشان حرام؟ علی(ع گفت: اینان نیز همانند شما بوده اند، هر که به ما نپردازد[یعنی با ما جنگ نکند] هم از ماست و