آینه غدیر در روایت شیعه و اهل سنت صفحه 630

ما از جریان فرستادن قیس بن سعد از طرف علی علیه السلام به امارت مصر و بعد خواستن او را و انتخاب محمد بن ابی بکر را به ولایتداری مصر برای گریز از اطناب صرف نظر می کنیم، و می پردازیم به حرکت علی علیه السلام از کوفه به طرف صفین.

مسعودی گوید: پنجم شوال سال سی وششم علی علیه السلام ابومسعود، عقبه بن عامر انصاری را در کوفه به جانشینی خود گماشت و در راه از مداین گذشت و به شهر انبار رسید و تا رقه رفت و در آنجا برای او پلی بستند و از آنجا به جانب شام رفت در باره تعداد سپاه، اختلاف و کم و زیاد گفته اند و اتفاق بر این است که نود هزار بوده است، در راه شام یکی از یاران علی علیه السلام شعری به این مضمون گفت: (ای معاویه مراقب باش که سپاهی سوی تو می آید که نود هزار و همه جنگجو هستند به زودی باطل، نابود می شود.

معاویه نیز از شام حرکت کرد و درباره سپاه او نیز اختلاف و کم و بیش گفته اند و اتفاق بر هشتاد و پنجهزار است، معاویه زودتر از علی علیه السلام به صفین رسید و در محل وسیعی که پیش از آمدن علی علیه السلام انتخاب کرده بود اردو زد، محلی که انتخاب کرد آسانترین راه برای برداشتن آب از فرات بود که در بقیه جاها ساحل مرتفع و رسیدن به آب مشکل بود.

معاویه ابو اعور سلمی را که طلایه دار بود با چهل هزار سوار بر آبگاه گماشت، و علی علیه السلام و سپاهش شب را در دشت تشنه به سر بردند، چون مانع وصول آنها به آب شده بودند.

عمروعاص به معاویه گفت: علی علیه السلام و نود هزار مردم عراق که همه شمشیر به گردن آویخته اند که از تشنگی نخواهند مرد [آب را خواهند گرفت] بگذار آب بنوشند ما هم بنوشیم! معاویه گفت: نه به خدا همانطور که عثمان تشنه مرد، بگذار از تشنگی بمیرند.

علی علیه السلام شبانه در اردوی خود می گشت شنید که یکی می گفت: ایا؟ این قوم آب فرات را