آینه غدیر در روایت شیعه و اهل سنت صفحه 631

به روی ما می بندند، در صورتی که علی علیه السلام با ماست یعنی هدایت با ماست، نماز با ماست، روزه با ماست، مناجات گران نیمه شب با ما هستند، سپس به دیگری گذشت که نزدیک پرچم ربیعه بود و می گفت: آیا این قوم آب فرات را به روی ما می بندند در صورتی که ما نیزه و سپر داریم، دیروز بود که ما با زبیر و طلحه روبرو شدیم و به دم مرگ رفتیم چه شده که دیروز شیر بیشه بودیم و اکنون گوسفندان لاغر شده ایم. علی علیه السلام چهار هزار سوار را به فرماندهی اشتر مأمور کرد که به قلب اردوی معاویه زدند و خود با همه سپاه در پی اشتر روان شد، و به اردوی معاویه حمله برد و ابو اعور را که از جانب معاویه شریعه را [جای برداشت آب را] حفاظت می کرد پس زد و تعدادی از مردم و اسب از آنها غرق شدند و سپاه امیرالمؤمنین خود را به فرات رسانیدند، و معاویه ناچار عقب نشست، و اشتر جای آن را بگرفت و سپاه فرود آمد.

در این هنگام معاویه به عمر و عاص گفت به نظر تو این مرد [امیرالمؤمنین علی علیه السلام] چه می کند ما آب را به روی او بستیم آیا او نیز آب را به روی ما خواهد بست؟ چون معاویه و سپاهش دیگر به آب دسترسی نداشتند عمروبن عاص گفت: این مرد [علی بن ابیطالب علیه السلام] برای کاری غیر از این آمده است او راضی نخواهد شد مگر اینکه یا به اطاعت او در آیی یا گردنت را بزند.

معاویه کس پیش علی علیه السلام فرستاد و اجازه خواست که اردوی او از آبگاه اب بردارند و علی علیه السلام تقاضای او را پذیرفت.(1)

یعقوبی نیز در تاریخ خود می نویسد که چون معاویه دانست که علی علیه السلام قصد او را دارد به عمر و عاص نامه نوشت و او را به خود دعوت کرد و عمرو پس از مشورت با فرزندانش به معاویه پیوست که خلاصه اش این است که عمرو نزد معاویه رفت و بین آنها گفتگو شد و عمرو به معاویه گفت: اما علی علیه السلام به خدا قسم که عرب میان تو و او در هیچ چیزی از چیزها برابری نمی اندازد و نیز او را در جنگ بهره ای است که هیچ یک از قریش را نیست مگر آنکه بر او ستم کنی، معاویه گفت راست گفتی، اما ما با آنچه داریم با او نبرد می کنیم خون عثمان را به گردن او می نهیم عمرو گفت: چه رسوایی! راستی که سزاوارترین مرد به آن که نام عثمان را نبرد منم و تو، معاویه گفت: وای بر تو چرا؟ گفت: اما تو که با همراه