آینه غدیر در روایت شیعه و اهل سنت صفحه 656

فهری، و مخارق بن حارث زبیدی و رمل بن عمر و عذری و حمزه بن مالک همدانی، و عبدالرحمن بن خالد مخزومی و سبیع بن یزید انصاری و علقمه بن یزید انصاری، و عتبه بن ابی سفیان و یزید بن حرعنسی [شهود نامه بودند] عماره بن ربیعه جرمی گوید، وقتی مکتوب را نوشتند، اشتر را به شهادت خواندند، گفت: دست را ستم از من جدا شود و دست چپم سودم ندهد اگر در این مکتوب، خط صلح یا متار که رقم زنم مگر به حجت پروردگارم از گمراهی دشمن یقین ندارم؟ مگر نزدیک ظفر نبودید که به نا حق به [این کار ناحق] اتفاق کردید؟

اشعث بن قیس به او گفت: به خدا نه نزدیک ظفر بودی نه ناحق دیدی بیا که از تو نمی بریم.

اشتر گفت: بله به خدا در دنیا به سبب دنیا و در آخرت به سبب آخرت از تو بریده ام خدای عزوجل به شمشیر من خون کسانی را ریخت که به نزد من نه بهتر از آنهایی و نه خونت محترم تر است.

ابوحباب گوید: اشعث مکتوب را ببرد و برای کسان می خواند و به آنها نشان می داد که می خواندند تا بر گروهی از بنی تمیم گذشت که عروه بن ادیه، برادر بلال آنجا بود.

عروهبن ادیه گفت: چگونه مردان را در کار خدا عزوجل حکم می کنید، حکمیت خاص خداست.(1)

و چون علی علیه السلام روان شد حروریان مخالفت کردند و قیام نمودند و این نخستین مرحله ظهور این فرقه بود که به علی علیه السلام اعلام جنگ کردند و معترض شدند، که چرا بنی آدم را در کار خدا عزوجل حکمیت داده و گفتند: حکمیت خاص خداست سبحانه و جنگ انداختند.(2)

ابن مکتوب حکمیت روز چهارشنبه سیزده صفر سال سی و هفتم نوشته شد و