آینه غدیر در روایت شیعه و اهل سنت صفحه 659

اردوگاه صفین را ترک کردند سخن حکمیت در میان افتاد و همه در راه با هم مناقشه داشتند، به هم ناسزا می گفتند و تازیانه به یکدیگر می زدند، خوارج می گفتند: ای دشمنان خدا در کار خدای عزوجل سستی کردید و به حکمیت تن دادید، جمعی دیگر می گفتند: از امام خود جدا شدید و جماعتان را پراکنده کردید، و چون علی علیه السلام وارد کوفه شد خوارج با وی نیامدند، به حرورا رفتند و دوازده هزار کس از آنها آنجا فرود آمدند، و منادیشان ندا داد: سالار جنگ شبث بن ربعی تمیمی است و پیشوای نماز عبدالله بن کوایشکری و پس از جنگ و فیروزی کار به شوری خواهد بود و بیعت با خدا عزوجل و امر به معروف و نهی از منکر.

هم او گوید وقتی علی علیه السلام به کوفه آمد و خوارج از او جدا شدند شیعیان پیش علی علیه السلام رفتند و گفتند: بیعت دوم؛ به گردن می گیریم، ما دوستان کسی هستیم که با وی دوست باشی، و دشمنان کسی هستیم که با وی دشمن باشی.

علی علیه السلام ابن عباس را نزد خوارج فرستاد که با آنها گفتگو کرد و حضرت نیز شخصاً نزد آنها رفت و پس از حمد خدا گفت: خدایا هر کس در اینجا پراکندگی آرد در روز رستاخیز با پراکندگی و هر کس اینجا موجب آشفتگی گردد، در آخرت کور و کر و گمراه باشد.

سپس سئوال کرد پیشوای شما کیست؟ گفتند: ابن کوا علی علیه السلام به او گفت: چرا به مخالفت ما برخاسته اید؟ گفت به سبب حکمیت صفین، علی علیه السلام گفت: شما خوب می دانید که وقتی مصحفها را بالا بردند و شما گفتید دعوت به کتاب خدا را می پذیریم، به شما گفتم من این قوم را بهتر از شما می شناسم، اینها مصحفها را از روی نفاق و درماندگی بالا برده اند، و شما نپذیرفتید و اصرار کردید و با اصرار و پافشاری شما شرط نهادیم که آنچه را قرآن حکم کند بپذیریم و گرنه از حکمشان بیزاریم.

پس از گفتگوی آن حضرت با آنها گروههایی و به قولی همه به کوفه برگشتند.(1)