آینه غدیر در روایت شیعه و اهل سنت صفحه 696

کم سابقه یا بی مانند، با کمال ادب و احترام متقابل برای فهم و عقده گشایی از مسایلی که بین مذاهب اربعه (اهل سنت) و مذهب اهل بیت (مذهب شیعه) رد و بدل شده است شرف الدین می نویسد:

همیشه ذهنم توجهش را به راه مستقیمی معطوف ساخته بود که بتواند مسلمانان را به حدی [مرحله رشدی] برساند که دنباله این شرور و بدی که در بین آنها قرار دارد قطع، و ریشه آن را برکند، این پرده را از چشم آنان بردارد تا به حیات و زندگی از دریچه جدی آن بنگرند، و به آن اصل دینی و مذهبی که مراعات آن بر همه آنان فرض و واجب است برگردند، و آنگاه همگی به حبل و ریسمان الهی چنگ زنند، در زیر پرچم حق، به سوی علم و عمل بشتابند، و برادرانی نیک و نمونه، هر کدام پشتیبان دیگری و همه پشتیبان یکدیگر شوند، ولی متأسفانه حیات و زندگی این برادرانی که به یک مبدأ متصلند و عقیده واحدی دارند، حیات و میدان زندگی یک مشت افراد متخاصم و دشمن سرسخت شده است، که در بحث و جدال همچون افراد جاهل و نادان سخن از حد می گذرانند بدانگونه که گویی زد و خورد و شمشیر به روی هم کشیدن در راه بحث های علمی از آداب بحث و مناظره به شمار می رود و یا قاطع ترین دلیل است! و این چیزی است که کینه های درونی را تحریک می کند، این وضع از یک طرف انسان را به تفکر دعوت می کند، و از طرف دیگر هم و غم و تأسف برمی انگیزد اما چاره چیست؟(1)

ایشان ادامه می دهد که: (پیوسته در پی این بودم که راهی پیدا کنم برای هماهنگی مسلمین، تا اینکه در سفر مصر کشوری که در بسیاری مسایل بین کشورهای اسلامی پیشرو بوده، جستجو کردم کسی را که شایسته باشد دیدار کنم، و نظرم را با او در میان بگذارم، و در مصر بخت یار شد و به ملاقات عالمی مبرز