آینه غدیر در روایت شیعه و اهل سنت صفحه 697

نایل شدم «انسانی برومند، با عقلی راسخ، خویی نیک، دلی زنده، دانشی به وسعت دریا، و مقامی بلند، شخصی که زعامت دینی آنجا را به عهده داشت و حقاً لایق آن بود.

من درد درونی و ناراحتی ام را با او در میان گذاشتم و او نیز همین شکایت را داشت اتفاق نظر داشتیم که (شیعه و سنی) به دین اسلام یعنی به قرآن و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله معتقدند و جز در استنباط بعض احکام که از مجتهدان در طرز استنباط احکام پیدا شده است و این به حدی نیست که موجب این شقاق و دوری شده است، ما می توانیم تاریخ اسلام را مورد دقت و بررسی قرار دهیم و دریابیم که آنچه موجب این اختلاف و شور عقیده شده است، اختلاف در امامت است و برای هیچ کدام از اصول و مبانی دینی در اسلام مثل امامت شمشیر کشیده نشده است بنابراین مسئله امامت از بزرگترین اسباب این اختلاف است که مسلمانهای متعددی را بر سر این مسئله سالها و قرنها در تعصب درونی و عمیق فرو برده و با آن سرشته و خو گرفته شده است.

«ما [شرف الدین و شیخ الازهر] برخود واجب شمردیم که این مسئله را با بررسی دقیق در ادله دوطرف حل کنیم، آن را به خوبی درک کنیم به گونه ای که احساسات پدید آمده از محیط از عادت و تقلید در آن دخالتی نداشته باشد، خویشتن را از عواطف و تعصباتی که ما را احاطه ساخته عاری سازیم، و برای رسیدن به حقیقت از راهی که اتفاق نظر داریم، در صحت آن گام برداریم انچنان که آن را لمس کنیم شاید این عمل ما اذهان مسلمانان را متوجه سازد، و آرامش را در روحشان به واسطه آنچه نزد ما دو زعیم دینی ثابت و مسلم شده به وجود آورد، و این خود حد و مرزی باشد که مباحث در آنجا پایان گیرد. ان شاءالله

لذا بین خود قرار گذاشتیم که او کتباً سئوال را هر گونه می خواهد مطرح کند و من پاسخ او را با خط خود براساس شرایط صحیح بدهم که با عقل و نقل از نظر دوطایفه صحیح باشد و تأیید گردد. (1)