- پیشگفتار مترجم 1
- اشاره 3
- خطبه غدیر 8
- قرن دوّم 21
- اشاره 21
- قرن سوّم 22
- قرن چهارم 23
- قرن نهم 28
- قرن هشتم 28
- قرن دهم 29
- قرن یازدهم 30
- قرن دوازدهم 30
- قرن چهاردهم 31
- اشاره 35
- 1. گفتمان امیرمؤمنان (علیه السلام) در روز شورا، سال 23 یا آغاز سال 24 ه_ . 36
- 2. گفتمان امیرمؤمنان (علیه السلام) به روزگار عثمان بن عفّان 37
- 3. گفتمان امیرالمؤمنین درباره حدیث غدیر در رحبه کوفه 41
- 4. گفتمان علی (علیه السلام) در روز جمل، سال 36 .ه_ 42
- 5. گفتمان با سواران در کوفه در سال های 36 و 37 ه_ 42
- 6. گفتمان علی (علیه السلام) در روز صفین سال 37 ه_ 43
- 8. احتجاج حضرت مجتبی، امام حسن سبط بزرگ (علیه السلام) در سال 41 ه_. 45
- 7. احتجاج حضرت صدیقه، فاطمه زهرا دختر رسول الله 45
- 9. گفتمان امام حسین (علیه السلام) سبط پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بر محور حدیث غدیر 45
- 10. گفتمان عبدالله پسر جعفر طیار 46
- 11. احتجاج بَرد همدانی بر عمروعاص با حدیث غدیر 47
- 12. استدلال عمروعاص بر معاویه با حدیث غدیر 47
- 14. گفتمان اصبغ بن نباته بر محور حدیث غدیر در مجلس معاویه به سال 37 ه_ 48
- 16. گفتمان مردی با زید بن ارقم 49
- 17. گفتمان مرد عراقی با جابر انصاری 49
- 18. گفتمان قیس بن سعد با معاویه درباره حدیث غدیر 50
- 19. گفتمان دارمیّه حجونی با معاویه بر محور حدیث غدیر در سال های 50 -56 51
- 21. استدلال عمربن عبدالعزیز اموی متوفّای 101 ه_ 52
- 20. سخن مستدل عمروأزدی با دشمنان امیرمؤمنان (علیه السلام) 52
- 1. آیه تبلیغ 54
- اشاره 54
- اشاره 54
- حرف آخر 60
- 2. اکمال دین 60
- 3. عذابی که رخ داد 62
- اشاره 62
- نظری در حدیث مزبور 65
- اشاره 71
- بخش نخست 72
- حدیث تهنیت 72
- اشاره 72
- بخش دوم 73
- بازگشت به اول 74
- تاج گذاری روز غدیر 75
- سخنان بزرگان حدیث، پیرامون سند حدیث غدیر 77
- داوری پیرامون سند حدیث غدیر 80
- معنا و مفهوم حدیث غدیر 83
- معنای کلمه «مولا» 84
- روزه روز غدیر خم 85
پیشگفتار مترجم
زلال غدیر، برکه پر برکتی است به گستردگی اقیانوس کبیر در ولای امیرمؤمنان علی (علیه السلام) که رسول خدا محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) بر عهد الهی، او را به مقام وصایت و جانشینی برگزیده و آن، جاری همیشه تاریخ ما است که نسل های حق جو و تشنگان معرفت از آبشخور آن سیراب می شوند.
علامه امینی بر کرانه آن ایستاده، واردان مشتاق را از ولای مولا سرمست می کند و خود عاشق دلباخته و به حقیقت پیوسته ای است که در بارگاه امیرمؤمنان زانوی ادب بر زمین می زد، درد دل می کرد و بر مظلومیت او اشک می ریخت و باران سان، سرشک از دیدگانش فرو می بارید و محاسن شریفش را خیس و تر می نمود.(1)
1- نگارنده، این حالت روحانی و این جذبه معنوی علّامه را در یک روز عاشورا، در کربلا و در حرم سیدالشهداء حسین بن علی (علیه السلام) ناظر بوده ام. او بدون عمامه و عبا و با پای برهنه در برابر ضریح مقدس حسینی (علیه السلام) ایستاده بود و اشک همچون باران، بر گونه هایش می غلتید. سیدعلوی