الغدیر همراه جلد 1 صفحه 80

«و سخن راست و عادلانه پروردگار تو به تمام و کمال رسید دگرگون کننده ای برای سخنان او نیست. اوست شنوای دانا و اگر از بیشترین مردم روی زمین پیروی کنی تو را از راه خدا گمراه می کنند که آن ها جز از ظن و گمان تبعیت نمی نمایند و تنها حدس می زنند و بس».(1)

داوری پیرامون سند حدیث غدیر

)و ان احکم بینهم بما انزل الله و لا تتبع اهوائهم((2)

و این که میان آنان با آنچه خدا نازل فرمود داوری کن و به دنبال هواها و خواهش های آنان مباش.

نتیجه بحث و بررسی نهایی آن شد که جماعت زیادی از دانشمندان امت مسلمان و حافظان حدیث و رؤسای مذهب (سنت و جماعت) حدیث غدیر را روایت و به صحت و درستی آن اطمینان آشکار کرده اند. لیکن در این میان تعدادی اندک پیدا شده اند که بر اثر عصبیت و به دنبال کینه و عداوت درباره امیر المؤمنین (علیه السلام) یاوه بافته و گزاف گفته اند(3) و درباره آنان، شعر آن شاعر صادق است که گفته:

فان کان لایدری فتلک مصیبه

و ان کان یدری فالمصیبه اعظم!

اگر او نمی دانسته است (با وجود این همه نقل) آن

1- انعام، 115 -116.
2- مائده، 49.
3- ر.ک: مشکل الاثار، طحاوی 2/308.