الغدیر همراه جلد 2 صفحه 16

که باید مراجعه کرد و بالاخره قیس در مدینه به سال 59 یا 60 وفات یافته است.(1)

چهارم: عمروعاص

عمروبن عاص، یکی از پنج زیرک عرب است که فتنه ها از ایشان آغاز و به آن ها بر می گردد. پدرش به نص قرآن کریم «ابتر» است. [ان شانئک هو الابتر](2) و مادرش نیز بی نیاز از تعریف است.

از نظر ابن ابی الحدید، به نقل از ابوالقاسم بلخی، عمروعاص و معاویه همواره ملحد و زندیق بوده و به آخرت اعتقاد نداشته اند.(3)

زیدبن ارقم، روزی معاویه و عمروعاص را با هم دید، آمد میان آن دو نشست و گفت: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: وقتی این دو را باهم دیدید میانشان جدایی اندازید که آن ها هرگز برای خیر جمع نمی شوند.(4) عمروعاص درباره علی (علیه السلام) گفته بود: علی (علیه السلام) شوخ و مزاح است. این سخن به گوش علی رسید فرمود: شگفتا پسر نابغه می پندارد و به مردم شام وانمود می کند که در من

1- رک: الکامل ابن اثیر، 3/117؛ رجال الکشی، 72؛ شرح ابن ابی الحدید، 4/17؛ عقدالفرید، 2/121 و جز آن ها.
2- طبقات ابن سعد، 1/115؛ تفسیر کبیر؛ فخر رازی، 8/503.
3- شرح نهج البلاغه، 1/137.
4- صفین، نصربن مزاحم، 112.