الغدیر همراه جلد 4 صفحه 26

دوست می داشت و تاریخ صحیح از آنچه ابن حزم ادعا کرده خالی است.

هنگام وفات ابوطالب به سوگ نشست و به علی (علیه السلام) فرمود برود و ابوطالب را غسل و کفن ودفن کند و امیرالمؤمنین برایش مرثیه سرود.(1)

8. در تأویل آیه «ویطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیماً و اسیراً.»

8. در تأویل آیه «ویطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیماً و اسیراً.»(2)

ابن حزم می گوید: رافضیان مدعی هستند که این آیه در شأن علی بن ابی طالب است و آن درست نیست و آیه بر عمومیت خود باقی است.(3)

پاسخ: ابن حزم پنداشته که تنها شیعه می گوید این آیه در شأن علی (علیه السلام) و اهل بیت نازل شده، غافل از این که جمع کثیری از پیشوایان تفسیر و حدیث چنان روایت کنند و اگر او نمی داند، مصیبتی است و اگر می داند و انکار می نماید مصیبت بزرگ تر است.

آنگاه علّامه امینی (رضی الله عنه) نزول سوره «هل اتی» را در شأن اهل بیت از سی و چهار منبع و مؤلف نقل می کند، و در ادامه به متن جریان از قول ابن عباس اشاره می نماید: حسن و

1- رک: اسنی المطالب، زینی دحلان و ما در این باره بحثی مستقل خواهیم داشت.
2- سوره دهر، 8.
3-  الفصل، 4/146.