- مقدمه 1
- عربده های جاهلیّت نخست 5
- ای مادر! برایش گریه کن و به عزایش بنشین 7
- دفاع از زید شهید 10
- علّامه امینی: 13
- یک دروغ خنده آور 15
- سوّم: «کتاب الفَرق بین الفِرق» 17
- اشاره 19
- 1. رافضی ها مسلمان نیستند، آغاز پیدایش آن ها بیست و پنج سال پس از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است! 19
- 3. تحریف کتاب 22
- 4. شیعیان ازدواج با نه زن را جایز و خوردن کلم پیچ «کرنب» را به زعم این که با خون حسین (علیه السلام) روئیده و پیشتر وجود نداشته است، حرام می دانند. 23
- 6. امامت و پیش نمازی زن با جنین در شکم 24
- 5. تأخیر در بیعت ابی بکر 24
- 7. محبّت پیامبر دلیلی بر فضیلت 25
- 8. در تأویل آیه «ویطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیماً و اسیراً.» 26
- 9. اخوّت و برادری پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با علی (علیه السلام) 27
- اشاره 30
- 10. علم خدا 30
- 11. حدیث ردّ شمس 30
- متن حدیث: 31
- بخش اوّل: 32
- پنجم: ملل و نحل 32
- بخش دوّم: 34
- 8. ویژگی شیعه در نزد شهرستانی 36
- متن حدیث 47
- تولّای مرتدان 50
- نزول سوره هل اتی 50
- اجر رسالت 51
- حدیث «مؤاخات» 52
- حدیث «تحریم ذریّه فاطمه بر آتش» 53
- پیرامون حدیث «علی مع الحق ...» 53
- حدیث «خشم و رضای فاطمه» 56
- حدیث «علی فاروق امّت است» 57
- درباره جمل و صفین 59
- امّا ده فضیلت علی (علیه السلام) 64
- اینک نظری و گذری 64
- اشاره 68
- هفتم- البدایه و النهایه 68
- 3. علی (علیه السلام) ساقی کوثر 69
- 2. درباره حدیث طیر(پرنده) 69
- 4. ابن کثیر و اولین اسلام آور بودن علی (علیه السلام) 70
- 5. آیه پنجاه و پنجم مائده 71
- 6. ابن کثیر و حدیث اعلام برائت از مشرکان توسط علی (علیه السلام) 72
- 7. حدیثی درباره علی (علیه السلام) 73
- 8. خرافه شتر دو کوهان (خراسانی) 74
- هشتم- محاضرات تاریخ الامم الاسلامیه 75
- نهم- السنّه و الشیعه 86
- کتب اربعه شیعه 91
- مسئله توقیع 91
- دهم- الصراع بین الاسلام و الوثنیه 92
- شماره های 13،12،11 106
- کتاب های فجرالاسلام، ضحی الاسلام و ظهرالاسلام 106
- پانزدهم- عقیده شیعه 110
- شانزدهم- الوشیعه در نقد عقاید شیعه 111
- پندی نیکو 113
«قبرهایی در کوفه و گورهایی دیگر در طیبه (مدینه) و قبرهایی در فخ- درود بر همه– و قبری دیگر در جوزجان و گوری در باخمری که غریبانه افتاده است...»
کتب اربعه شیعه
این نویسنده ادعا کرده که شیعه عمل به کتاب های، کافی من لایحضر، تهذیب و استبصار را واجب می دانند.(1)
او بین معتبر بودن کتاب و وجوب عمل به آن، فرق نگذاشته است. ای کاش برخی از شروح که بر کتب اربعه نگاشته شده مانند مرآه العقول علامه مجلسی را می دید. در مرآه العقول احادیث کافی را چهار بخش کرده: صحیح، حسن، موثّق و ضعیف و یا مستدرک حاجی نوری را ملاحظه می کرد آنگاه از روی عقل و انصاف داوری می کرد و این همه به علمای بزرگ، اهانت نمی کرد و خارج از ادب و نزاکت حرف نمی زد.
مسئله توقیع
صاحب توقیعی که رشید رضا دروغینش پنداشته علی بن الحسین بن موسی بن بابویه قمی است. رشید رضا حتی نام او را درست یاد نکرده و به طور مکرّر آن را به غلط (عبارت متبویه) ذکر نموده است.
او به دور از ادب علمی و دینی و اخلاق شرعی از شیخ مفید
1- السنه الشیعه، 55.