- پیش سخن 1
- 1. طیّ الارض 5
- اشاره 7
- 3. هزار رکعت نماز 7
- اوراد و ختوم 9
- 4. محدَّث در اسلام 11
- 5. علم امامان شیعه به غیب 13
- 6. حمل جنازه ها به مشاهد 24
- 7. زیارت مشاهد عترت پاک 26
- اشاره 26
- انگیزه زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) 30
- سخنان سرشناسان مذاهب چهارگانه 35
- سه فرع فقهی 36
- آداب زیارت 37
- توسل و شفاعت طلبی 38
- تبرک به قبر شریف 39
- زیارت امامان بقیع و دیگر مزارها 43
- زیارت شهدای احد 43
- زیارت مسجد قبا 44
- زیارت اهل قبور 45
- آدابی که زایران باید رعایت کنند. 46
- سخنانی پیرامون زیارت قبور 46
- نذر برای اهل قبور 47
- قبرهایی که قصد زیارت آن ها را می توان کرد 49
- اشاره 51
- 8. کندوکاوی در حدیث 51
- سلسله دروغ سازان و جاعلان 53
- زنجیره زاهدان دروغگو 62
- مناقب ابوحنیفه 64
- در تخریب ابوحنیفه 66
- لیست حدیث های ساختگی یا وارونه شده 67
- مشکل ثقه ها 69
- زنجیره روایت های جعلی از زبان پیامبر امین (صلی الله علیه و آله و سلم) 69
- زنجیره حدیث های ساختگی تنها در امر خلافت 72
- سخن تباه و تزویر رسوا 77
- این غرض ورزی و جاروجنجال برای چیست؟ 79
- حکم گزارشگران حدیث های دروغین 81
علامه آن گاه، ده مورد را با یاد منابع ذکر کرده است.(1)
(اولئک الذین یدعون یبتغون الی ربهم الوسیله): اسری /57.
آنان که می خوانند به دنبال وسیله به سوی پروردگار خویش هستند.
تبرک به قبر شریف
تبرک جستن به قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با دست کشیدن و بوسیدن آن جایز است و هیچ کدام از سرشناسان مذاهب چهارگانه که در جامعه دارای ارزشند و سخنشان پذیرفته است قائل به حرمت آن نیستند. اگر منعی از آن شده به اصطلاح نهی تنزیهی است و به معنای کراهت است که نزدیک شدن بیشتر به قبر شریف دور از ادب است و شایسته نیست؛ بلکه حریم نگاه داشتن سزاوارتر است.
البته برخی کسان، همانند ابن تیمیه و محمد ابن عبدالوهاب و قصیمی از مسیر شریعت بیرون رفته و بدون دلیل و وجود بیّنه و برهان به حرمت آن حکم کرده اند.
علّامه امینی (رضی الله عنه) بیست و اندی روایت ذکر می کند که طی آن به قبر پیامبر و تربت پاک آن تبرک جسته شده است. از جمله:
علی (علیه السلام) فرمود: وقتی رسول خدا به خاک سپرده شد،
1- شرح مواهب، زرقانی 8/317،در تعریض به ابن تیمیه که شفاعت را شرک می پندارد. و رک: الوفاء فی فضائل المصطفی، ابن جوزی؛ وفاء الوفاء، سمهودی2، باب توسل به پیامبر طاهر، صلح الاخوان از خالدی بغدادی که بهترین تألیف در این موضوع است و فرقان القرآن، قضاعی شافعی.