الغدیر همراه جلد 8 صفحه 131

شورش بر عثمان به ایله از سرزمین شام رفته بود. به معاویه نوشت: چه می کنی؟ کاری کن؛ پیش از آنکه علی بن ابیطالب (علیه السلام) پوست از تو بکند همانند پوسته عصا، دارایی هایت را باز پس گیرد. ولیدبن عقبه معلوم الحال در مورد مصادره اموال عثمان، شعری گفت و نواده عبدالمطلب پسر حارث به او جواب داده که در تاریخ آمده است.(1)

عثمان (خلیفه) و شجره نفرین شده در قرآن

جان خلیفه (عثمان) با مهر خویشاوندان (آل امیّه) همان درخت نفرین شده در قرآن، سرشته بود. به همین جهت برای آن ها امتیاز قائل بود و این محبت، در دل و اعماق وجود وی ریشه کرده و از ابتدا به آن شناخته شده بود. آنجا که عمربن خطاب به ابن عبّاس گفت: اگر عثمان به خلافت و حکومت رسد، فرزندان و خاندان ابی معیط را برگرده مردم سوار کند و اگر چنان کند او را می کشند.(2)

حتی عمر به عثمان سفارش کرد که اگر سرپرست این کار (خلافت) شوی، از خدا پروا کن و آل ابی معیط را بر مردم مسلّط مگردان.(3) علی (علیه السلام) ، طلحه و زبیر بر اساس همین وصیّت عمر بود که وقتی عثمان ولیدبن عقبه را حکمران کوفه

1- شرح ابن ابی الحدید؛ مروج الذهب مسعودی 1/443.
2- الانساب بلاذری، 5/16. آثار قاضی ابویوسف ص 217.
3- طبقات ابن سعد 3/247؛ ریاض نضره 2/76.