الغدیر همراه جلد 8 صفحه 164

عماد الدّین ابن کثیر

ابن کثیر دمشقی نیز بر پایه بنای پیشینیان، در حذف و نادیده گرفتن آنچه به زیان مکتب خلافت بوده، پیش آمده و به اصطلاح، نغمه ای دیگر در سرنا افزوده است.

او نوشته است: ابوذر مانع از آن بوده که دارایان، مالی را نگاهدارند و می گفته بیش از قوت لایموت خود را باید صدقه و احسان کنند و در این باب آیه قرآن(1) را تأویل می کرده است!

معاویه او را از این کار نهی کرد؛ امّا او خودداری ننمود.

معاویه به عثمان شکایت کرد. او ابوذر را به مدینه خواست و مورد نکوهش قرار داد و از وی خواست روش خود را تغییر دهد و برگردد؛ ولی او به کار خود ادامه داد و سرانجام به ربذه تبعید شد. گفته شده که خود ابوذر اقامت در ربذه را انتخاب کرده است.(2)

در فصل ابوذر می نویسد: در برتری او، احادیث فراوانی نقل شده که مشهورترین آن ها روایت عبدالله بن عمر است از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) : «ما اظلّت الخضراء و لا اقلّت الغبراء اصدق لهجه من ابی ذر»: آسمان سبز بر سر کسی سایه نیفکند و زمین خاکی، بر پشت خود برنداشت کسی را که راستگوتر از ابی ذر باشد. در این حدیث، ضعف وجود دارد.