الغدیر همراه جلد 8 صفحه 24

و طولانی شدن بحث می شود و علاّمه در مقایسه حدیث های صحیح در شأن علی (علیه السلام) با این افسانه ها و بازی با آیات قرآنی، مطالبی فراوان دارد.(1)

غلوّ در برتری های عمر

اشاره

پیش تر نیز تحت عنوان«روحیات، فقه، دانش و گام های گسترده عملی عمر»، بحث هایی داشتیم. اینک در زمینه برتری های زاییده همان گزافه گویی ها از روزگار نخست تا انتقال خلافت از خلیفه اول به وی و تا آخر که بدان وسیله زیسته است، مطالبی می آوریم.

عمر، روزگاری در کوه های پیرامون مکّه، شتر می چرانید و چون کار می کرد، او را می ترسانید. و مورد رنج و تعب قرار می گرفت و اگر کوتاهی می کرد کتک می خورد.(2)

در مدت زمانی نیز، همراه پدرش خطّاب، بار هیزم بر سر خود می گذاشت، در حالی که جامه هر دو، پشمینه ای خط خط و کوتاه بود که از شانه تا بازو را می پوشانید و به ساق و قدم نمی رسید.(3)

مدت زمانی هم، عصا به دست در بازار عکاظ کودکان را می پراکند و آن روز به وی«عمیر»، به معنای عمر کوچک، می گفتند.(4)

1- رک: الغدیر 8/49-59.
2- الاستیعاب 2/428؛ الریاض النضره 3/50؛ تاریخ ابی الفداء 1/165.
3- العقد الفرید، 1/91؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید 1/58؛ الناطق، زمخشری 2/48.
4- الاصابه 4/29 ؛ الفتوحات الاسلامیه 2/423.