الغدیر همراه جلد 8 صفحه 71

پیش از میقات، گزارش ها دارد. نتیجه دقّت در آن منقولات این است که اجماع بر جواز جلو انداختن احرام از میقات هاست. منتهی افضل آن است که احرام در میقات صورت گیرد و انسان ها بر خود سخت نگیرند، یا کسی ندانسته چیزی نگوید.

به قول ابوعبدالله ذهبی: دانش، آن است که «قال الله»، «قال رسول الله» با سند صحیح و اجماع و باید از مخالفت ناشی از جهالت و نادانی، پرهیز داشت و میان قول رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و سخن فقیه دو گانگی ایجاد نکرد.(1)

آن گاه علامه امینی (رضی الله عنه) در برخی کلمات ایرادهایی مطرح کرده است و با آیه: «وَلاَ تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلسنَتُکُمُ الکَذِبَ هَذَا حَلاَلٌ وَ هَذَا حَرَامٌ لَّتَفتَرَُوا عَلَی الله الکَذِبَ إنَّ الَّذِینَ یَفتُرُونَ عَلَی الله الکَذِبَ لاَ یُفلِحُونَ»(2)، به چیزی که زبان های شما برای آن می گردد، نگویید این حلال است یا این حرام...

22. اگر علی (علیه السلام) نبود، عثمان هلاک شده بود

در زمان خلافت عثمان، مردی نزد وی آمد، در حالی که جمجمه انسانی مرده را در دست داشت و گفت: شما می پندارید که آتش در قبر بر این عرضه می شود و او معذّب