- مقدمه 1
- نامه مصری ها به عثمان 3
- خلیفه تعهد می کند به کتاب و سنّت عمل کند سال 35ﻫ. 4
- بداخلافی سیاسی 6
- تعهدی دیگر 7
- خلیفه بسیار توبه کن و توبه شکن 11
- برخی نامه های عثمان در روزهای محاصره 13
- نگاهی در آن نامه ها 15
- درگیری در خانه عثمان 17
- قتل عثمان 19
- کفن و دفن خلیفه 22
- نظری به کتاب های تألیفی 35
- وصیت پنداری پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به عثمان 44
- نظری به حدیث های وصیت 47
- غلوگرایی در فضائل سه خلیفه 53
- امّا روایت های غُلوّ 55
- غلوّ در فضیلت تراشی برای معاویه 62
- معاویه در ترازوی داوری 65
- سعیدبن عاص 77
- جنایات معاویه در صفحات تاریخ سیاهش 78
- کارزار پسر هند با علی امیرمؤمنان (علیه السلام) 83
- کارهایی زشت در ترازوی پسر هند 87
- تهمت هایی که در نامه عمل معاویه، ثبت است 88
- موضع گیری های معاویه با ابو محمدحسن سبط (علیه السلام) 90
- امام حسن (علیه السلام) کیست؟ 90
- اما معاویه؟ 91
- رفتار معاویه با حجربن عدی و یاران او 94
- مالک اشتر 96
- عمروبن حمق 96
- قبیصه بن ضبیعه 97
- عبدالله بن خلیفه 97
- صیفی بن فسیل 97
- محمدبن ابی بکر 97
- چهل داستان ساختگی در ستایش معاویه 98
- ساخته حاشیه نشینان دربار خلافت 101
- پایانه بحث غلوّ 102
1- ر. ک: بلاذری.
حدیث سازی دروغگو بوده و نام او در زنجیره حدیث سازان آمده است و آن را جز او گزارش نکرده است.
نگاهی در آن نامه ها
مجموعه آن نامه ها فقط می تواند عواطف مردمان با ایمان را جریحه دار کند و حتی اگر نویسنده آن ها یعنی عثمان خلیفه سوءپیشینه _ هم _ نمی داشت نسبت کفر دادن به اهالی مدینه و آنان را پیمان شکن و یاغی و مانند گروههای احزاب و مشرکان در غزوات رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) قلمداد کردن در تحریک آنان کافی بوده عثمان خود که بارها برخلاف تعهداتش با کتاب خدا و سنت رسول او (صلی الله علیه و آله و سلم) اقدام کرده و سپس اظهار توبه و ندامت می کرد، بوقلمون صفت رنگ عوض می کرده است او دستخوش تحریکات و وسوسه های بنی امیه و به ویژه مروان بن حکم قرار داشته و آلت دست آن ها بوده است.
با این تلوّن عثمان، برای مسلمانان هیچ جای خوش بینی نمانده بود و درباره او دچار یأس و نومیدی بودند.
علاّمه امینی (رضی الله عنه) مناقشه ای به خصوص با عثمان دارد او می نویسد: آقای خلیفه: این چیست که تو مدام می گویی جامه خلافت را خدا بر اندام من پوشانده و آن را از تن خود بیرون نمی آورم و هر چند گاه آن را تکرار می کنی؟!
آری، بیعت التزام می آورد در صورتی که به تعهّدات عمل شود و عدالت پیشوا خدشه دار نگردد. تو را که خدا برنگزیده