- مقدمه 1
- نامه مصری ها به عثمان 3
- خلیفه تعهد می کند به کتاب و سنّت عمل کند سال 35ﻫ. 4
- بداخلافی سیاسی 6
- تعهدی دیگر 7
- خلیفه بسیار توبه کن و توبه شکن 11
- برخی نامه های عثمان در روزهای محاصره 13
- نگاهی در آن نامه ها 15
- درگیری در خانه عثمان 17
- قتل عثمان 19
- کفن و دفن خلیفه 22
- نظری به کتاب های تألیفی 35
- وصیت پنداری پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به عثمان 44
- نظری به حدیث های وصیت 47
- غلوگرایی در فضائل سه خلیفه 53
- امّا روایت های غُلوّ 55
- غلوّ در فضیلت تراشی برای معاویه 62
- معاویه در ترازوی داوری 65
- سعیدبن عاص 77
- جنایات معاویه در صفحات تاریخ سیاهش 78
- کارزار پسر هند با علی امیرمؤمنان (علیه السلام) 83
- کارهایی زشت در ترازوی پسر هند 87
- تهمت هایی که در نامه عمل معاویه، ثبت است 88
- موضع گیری های معاویه با ابو محمدحسن سبط (علیه السلام) 90
- امام حسن (علیه السلام) کیست؟ 90
- اما معاویه؟ 91
- رفتار معاویه با حجربن عدی و یاران او 94
- عمروبن حمق 96
- مالک اشتر 96
- صیفی بن فسیل 97
- عبدالله بن خلیفه 97
- محمدبن ابی بکر 97
- قبیصه بن ضبیعه 97
- چهل داستان ساختگی در ستایش معاویه 98
- ساخته حاشیه نشینان دربار خلافت 101
- پایانه بحث غلوّ 102
1- رک: الغدیر عربی/9 ص 168-177 حصار اول و دوم، ص 189 و 190 و 191 و 198 و 204
آن ها را دیده و نشناخته است، سازنده این دروغ های شاخدار به این واقعیت تاریخی چه می گوید که خلیفه عثمان در گوشه خانه اش کشته می شود در جلوی هفتصد صحابی عادل که می نگرند و محمد پسر ابوبکر خلیفه اول ریش خلیفه را گرفته و بالا آورده طوری که فکّش می لرزید و دندان هایش به هم می خورد و سپس ریش را رها کرده و او را تا دم در خانه پرت کرده است. و ... ده ها سؤال دیگر.
نظری به کتاب های تألیفی
از حدیث ها که بگذریم نوبت به تألیفات قوم می رسد که بر پایه همان حدیث های جعلی کج راهه رفته و کوشیده اند حقایق را بپوشانند و تمام سعی و کوششان بر دفاع از عثمان خلیفه است و بس. این مؤلفان ابتدا التزام نشان داده اند که جز حق نگویند و جز حقیقت ننویسند لیکن در این امر، استوار نمانده و لغزیده اند. و اینک نمونه مختصری از آن کتاب ها:
یک _ فتوحات اسلامیه، زینی دحلان مفتی مکّه
او می نویسد(1): عثمان در امر دنیا، مقتصد و میانه رو و دارای سیره نیکویی بود. او نسبت به دنیا، زاهد و بی رغبت و علاقه مند آخرت بود و در بیت المال(2) به عدل و داد رفتار می کرد. برای