الغدیر همراه جلد 10 صفحه 65

1- تاریخ ابن کثیر، ج 8، ص 140-139.

2- صفین نصر بن مزاحم، ص 247؛ نظر آن با اندک جابجایی مفردات. تاریخ طبری، ج 11، ص 357.

2- رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود از این راه کسی درمی آید که بر غیردین و آیین من محشور شود اتفاقاً معاویه درآمد.(1)

3- ابوذر غفاری به معاویه گفت: شنیدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمود و تو بر او می گذشتی: خدایا!

او را لعنت کن و جز با خاک سیرش نکن.(2)

4- عده ای از اهل حدیث: رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) : وقتی معاویه را بر منبر من دیدید او را بکشید و با تعبیرات متفاوت دیگر.(3)

5- نامه هایی از امیرمؤمنان به معاویه از جمله در دعوت او به تحکیم: «ثم انک دعوتنی الی حکم القرآن و ...» تو مرا به حکم قرآن فراخوانده ای و تو می دانی که اهل قرآن نیستی و حکم آن را نمی خواهی و خدا یاری رسان است.(4)

معاویه در ترازوی داوری

از آن هشتاد نمونه که ما پنج نمونه را آوردیم در بیان رذالت و پستی و نفاق و کفر معاویه کافی است با این وجود باز به اندکی از نقاط ضعف اخلاقی و اعتقادی و رفتاری او را که علّامه امینی (رضی الله عنه) به شمارش درآورده اشاره می کنیم.