امیر غدیر صفحه 36

می داند که باور به غیب داشته و این باور، آنان را از زشتی ها و رفتارهای آلوده دور می کند؛ این افراد، با ایمانی سترگ و قابل ستایش، لایق بهشت و اجر و پاداش بزرگ الهی اند که در کوران فتنه ها و آماده بودن بسترهای گناه و بی بندوباری، بر باورهای ایمانی خویش استوار مانده و برای جلب رضایت مولای خویش، لحظه ای از خداباوری و خداخواهی خود نمی کاهند.

بفرمایید بهشت!

مَعاشِرَالنَّاسِ، السّابِقُونَ إِلی مُبایَعَتِهِ وَ مُوالاتِهِ وَ التَّسْلیمِ عَلَیْهِ بِإِمْرَهِ الْمُؤْمِنینَ أُولئکَ هُمُ الْفائزُونَ فی جَنّاتِ النَّعیمِ.

؛ ای مردم! سبقت جویان به بیعت و پیمان و سرپرستی او و سلام دهندگان بر او با لقب امیرالمؤمنین، رستگارانند و در بهشت های پربهره خواهند بود».

فرازی از خطبه غدیر

رستگاران

همگان آرزومند سعادت و خوشبختی و رسیدن به فلاح و رستگاری هستند. نگاهی به معارف دینی به ما می آموزد که وقتی تلاش های انسان در زندگی، او را به «هدف خلقت » برساند، «فائزه »و رستگار است.

فوز در فرهنگ دینی آن است که انسان با بهره گیری از نعمت های خدا بتواند سعادت جاودانه را که کامیابی آخرت و بهشت است، به دست آورد. به دیگر سخن، فوز عظیم و رستگاری کامل، رسیدن به کامروایی اُخروی است. به تعبیر حضرت علی (علیه السّلام) : « الاخِرَهُ فَوزُ السُعَدَاء ».(1)

امام حسین را نیز فرمودند: «انِّ الدُّنیا حُلوُها ومُرُّها حُلُمُ و الإِنتِباهُ فی الاخرهِ والفائِزُ مَن