بر کرانه غدیر صفحه 1236

رسول خدا به علی علیه السلام فرمود:

به چشم او سرمه بکش.

علی علیه السلام عرض کرد:

اطاعت می شود. آنگاه سرمه دانی درآورد و به او گفت:

جلو بیا. او هم جلو رفت. میل سرمه دان را در چشم راستش کشید که او احساس سوزش سختی نمود و از شدت درد، داد کشید و بیدار شد.

و هنوز حرارت سرمه کشیدن را در چشمش احساس می کرد. ولی ملاحظه نمود که چشم راستش باز شده است و بینائی اش را به دست آورده است. شمس الدین تا زنده بود با آن چشم خود می دید و این همان نعمتی بود که او در صدد به دست آوردن آن بود.

آنگاه به شکرانه این نعمت، فرش نفیسی را بافت و به آرامگاه هدیه کرد.

*****

الغدیر، ج 9، ص 310.

سیادت از روز الست