بر کرانه غدیر صفحه 1270

پیش از این شعر ابن الحجاج را ناروا می شناختی و روگردان بودی! اینک چه شده که به اشعار او گوش می دهی؟

گفت:

خوابی دیده ام که نظرم را عوض کرده است. خواب را برایم تعریف کرد و عین آن رویائی بود که من دیده بودم. من نیز جریان خواب خود را به او گفتم.

این دو فرد صالح پس از آن زبان به ثنا و ستایش ابن الحجاج گشودند و اشعارش را نقل کردند.

*****

الغدیر، ج 7، ص 107.

احترام به اهل بیت

هنگامی که سلطان مسعود، دیوار و باروی نجف را ساخت. وارد حرم شریف حضرت علی علیه السلام شد. با ادب و احترام، آرامگاه را بوسید. ابو عبدالله بن الحجاج در برابرش ایستاد و قصیده قافیه خود را خواند. چون به ابیاتی رسید که فحش و ناسزا نثار دشمن کرده بود، شریف مرتضی، علم الهدی با خشونت او را از خواندن این گونه اشعار در حرم شریف علوی منع فرمود و او هم ساکت شد. چون شب شد، ابن الحجاج علی علیه السلام را در خواب دید که به او می فرماید:

اندوهگین مباش زیرا که مرتضی علم الهدی را فرستادیم

برای معذرت خواهی بیاید، تا نیامده از خانه خارج مشو.