بر کرانه غدیر صفحه 1282

نه گفت:

به زودی شعری چون شعر امرءالقیس خواهی سرود؛ اما اشعار تو درباره خاندانی نیکوکار و پاک آنها است.

*****

الغدیر، ج 4، ص 93.

غدیریه محمد حمیری

روزی تعدادی از شعرای نزد معاویه بودند، معاویه بدره زری در مقابل خود نهاد و گفت:

ای شعرای عرب، درباره علی بن ابی طالب علیه السلام شعری بگوئید و در این کارتان جز حق سخنی نگوئید. من از نسل صخر بن حرب نیستم. اگر این بدره زر را به آن که شعر حقی درباره علی علیه السلام بگوید، ندهم طرماح به پا خاست و سخنانی سراسر از نکوهش و ناسزا به علی علیه السلام گفت.

معاویه به او گفت:

بنشین. نیت و جایگاه تو را خدا می داند. سپس هشام مرادی به پا خاست و او نیز سخنانی پر از ناسزا گفت. در این هنگام محمد حمیری برخاست و قصیده معروف خود را سرود: … علی علیه السلام پیشوای ماست که پدر و مادرم فدایش باد. همان ابوالحسن است که از هر ناروا و حرامی منزه و پاک است.

علی علیه السلام پیشوای راستی خداوند به او دانش عطا کرده که حلال را از حرام می شناسد و … «