بر کرانه غدیر صفحه 1288

در صورتی که تاریکی داشت همه جا را فرا می گرفت … ای ابوالحسن تو جوانمردی هستی که اگر کسی به تو پناه ببرد پناهش خواهی داد. ای همسر فاطمه!

با اشعارم در بیداری به زیارتت آمدم. تو هم در خواب به دیدنم بیا و به من بشارت بده که پناهم می دهی و از ستم کشیدن نجاتم خواهی داد …

«ابن جمیل پس از سرودن این

شعر خوابید. در عالم رویا علی علیه السلام را دید که به او فرمود:

هم اکنون آزاد خواهی شد.

او از خواب بیدار شد و با خوشحالی شروع به جمع آوری اثاثش نمود.

حاضران به او گفتند:

چه خبر است؟

در جواب آنها می گفت:

هم اکنون آزاد خواهم شد.