بر کرانه غدیر صفحه 1300

«ای امیرالمؤمنان!

آیا با دوست خود چنین می کنی؟»

و این جمله را سه بار تکرار کرد. در آن زمان ناگهان رگه ای سفید در پیشانی اش نمودار شد و پیوسته گسترده می شد و چهره اش را فرا می گرفت. تا آن که صورتش چون ماه تمام شد و درگذشت.

آخرین شعر سید در حالی که می خندید چنین است:

«آنان که می پندارند، علی علیه السلام دوستانش را از هلاکت نمی رهاند! دروغگویند، به خدا قسم که من به بهشت عدن در آمدم و خدا از گناهانم درگذشت. اینک، دوستان علی علیه السلام را بشارت دهید، و تا دم مرگ او را دوست بدارید، پس از وی نیز به فرزندانش یکی پس از دیگری مهر بورزید.

*****

الغدیر، ج 4، ص 135.

داستان هایی از دوستان اهل بیت

شهادت محمد بن ابی بکر

معاویه در سال 38، عمرو بن عاص را همراه با چهار هزار سپاه به مصر فرستاد و معاویه بن حدیج و ابوالاعور سلمی هم او را همراهی می کردند و عمرو زندگی خود