بر کرانه غدیر صفحه 1313

«هر که حدیث ننویسد، شیرینی اسلام را احساس نخواهد کرد.»

او هنگامی که تصمیم به نوشتن و ثبت احادیث گرفت، در منصب وزارت بود. او روزی خطاب به یارانش گفت:

من آنچه از کودکی تا کنون مصرف خرج و انفاق خود کرده ام. همه از مال پدر و جدم بوده است. با وجود این نمی گویم که از حق کشی معصوم بوده ام، اینک من خدا و

سپس شما را گواه می گیرم که از هر گناهی باز گشته و به مغفرت و عنایت الهی پناه می برم.

آنگاه برای خود خانه ای انتخاب و نام آن را خانه توبه نهاد و یک هفته در آن اعتکاف جست و بعد از آن که امضای فقها را به راستی و درستی توبه خود جمع آوری نمود، بر مسند املاء نشست و جمع کثیری در محضر او گرد آمد تا آنجا که یک بلندگو کافی نبود. بلکه شش نفر دیگر صدا به صدا سخن او را به اطراف مجلس می رساندند و حتی بزرگانی مانند قاضی عبدالجبار، حدیث او را یادداشت کرده اند.

*****

الغدیر، ج 7، ص 85.

دیدار با نماینده امام

محمد بن علاء همدانی می گوید:

من به همراه جریح بغدادی به قصد دیدار و ملاقات با احمد بن اسحاق قمی، نماینده امام حسن عسگری علیه السلام عازم قم شدیم.