بر کرانه غدیر صفحه 1343

پای بریده

حکیم بن جبله یکی از یاران با وفای حضرت علی علیه السلام بود. او از جمله کسانی بود که عثمان را به خاطر به کار گماردن افراد نالایق، سرزنش کرد. او در جنگ جمل شرکت داشت و در آن جنگ پایش قطع شد. پای خویش را گرفته به

طرف کسی که آن را قطع کرده بود، پیش رفت و او را چندان با همان پا زد تا به قتل رسید و در همان حال این شعر را می سرود:

«از جان آرام میارام. چون بهترین دعوت کننده تو را فرا خوانده است. پایم اگر بریده گشت چه باک. زیرا هنوز دست دارم» او در این جنگ به شهادت رسید. اکثر مورخین او را مردی بزرگ و صالح و دیندار معرفی کرده اند که افراد قبیله اش به او احترام زیادی می گذاشتند.

*****

الغدیر، ج 17، ص 277.

گواهی بر حدیث

از ابی عبدالله شیبانی رضی الله عنه که قرآن را در مسجد اعظم کوفه درس می داد، روایت شده که گفت:

زمانی من در نزد زید بن ارقم بودم.

ناگاه مردی آمد و پرسید: