بر کرانه غدیر صفحه 1405

پس از شهادت امام حسن علیه السلام معاویه عازم حج شد و در سر راه وارد مدینه گشت. تصمیم گرفت در بالای منبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم علی علیه السلام را لعن کند. به او گفتند در این شهر سعد بن ابی وقاص است و گمان نمی کنیم که او به این عمل راضی باشد. کسی را به سوی او بفرست و نظر او را در این رابطه جویا شود.

معاویه کسی را به سوی سعد فرستاد، تا ببیند نظر سعد درباره لعن حضرت علی علیه السلام چیست.

سعد جواب فرستاد که:

اگر این کار انجام گیرد، من از مسجد رسول الله خارج می شوم و دیگر قدم به مسجد نمی گذارم. لذا معاویه از لعن خودداری کرد. تا این که سعد درگذشت و به هنگام مرگ سعد بود که معاویه بر روی منبر رسول الله، علی علیه السلام را لعن کرد و به عمالش در دیگر شهرها هم نوشت که علی علیه السلام را بر بالای منابر لعن کنند.

*****

الغدیر، ج 3، ص 180.

طی الارض امیرالمؤمنین

روزی خلیفه المستنصر عباسی برای زیارت قبر سلماسی فارسی رحمه الله به آن سرزمین حرکت کرد. عزالدین اقسامی که از اشراف و ادبای کوفه بود به همراه او بود. خلیفه در راه به او گفت:

یکی از دروغهای غلات شیعه این است که می گویند:

بعد از مرگ سلمان فارسی، علی بن ابی طالب علیه السلام برای غسل دادنش از مدینه به مداین آمده و بعد از انجام این عمل همان شب به مدینه مراجعت نموده است.