بر کرانه غدیر صفحه 1485

مرا دوست و همکاری بود که در میان شتران او آب و شیر بود. ولی در میان شتران من نه آب بود و گفت:

اگر می خواهی آب بخوری، باید خود را در اختیار من بگذاری.

من تا سه مرتبه امتناع کردم ولی دیگر طاقت نداشتم و ترسیدم که از تشنگی بمیرم، بنابراین ناچار شدم که خود را در اختیار او بگذارم.

پس از شنیدن این جملات حضرت فرمودند:

الله اکبر کسی که مضطر و بیچاره باشد، نه سرکشی است و نه دشمن و گناهی بر او نیست.

به درستی که خداوند بخشنده و مهربان است.

*****

الغدیر، ج 11، ص 236.

دستور ناآگاهانه خلیفه

زنی را آوردند نزد عمر که آبستن بود. او اقرار کرد که زنا داده است.