بر کرانه غدیر صفحه 1530

در فضیلت نماز

ابوبکر هنگامی که خلیفه شد، بر منبر رفت و یک پله پائین تر از جایگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نشست و پس از حمد و ثنای خداوند گفت:

همانا من عهده دار امور شما شده ام. اگر به راه راست رفتم از من پیروی کنید و اگر دچار لغزش و انحراف شدم مرا به راه راست وادارید و در ادامه مطالبی درباره انصار گفت که باعث رنجش خاطر آنها شد. در نتیجه آنها از ابوبکر دوری گزیدند و قریش از دست آنان خشمناک شدند.

عمرو بن عاص نیز دهان به نکوهش انصار گشود. فضل بن عباس هم به پا خواست و سخنان آنان را رد نمود و نزد علی علیه السلام رفت و حضرت را از قضیه مطلع نمود و شعری را که سروده بود، بازگو کرد.

علی علیه السلام خشمناک از منزل بیرون آمد و به مسجد رفت و از انصار به نیکی یاد فرمود و گفتار عمرو بن عاص را رد نمود. انصار از این جریان خوشحال شدند و گفتند:

با سخنی که علی علیه السلام درباره ما فرمود از هیچ باک نداریم و همگی به نزد حسان بن ثابت رفتند و از او خواستند که جواب فضل را بگوید، حسان گفت:

اگر به غیر قافیه های او شعری بسرایم او مرا رسوا می کند.

انصار گفتند:

فقط از علی علیه السلام یاد کن.

سپس حسان این گونه سرود: