بر کرانه غدیر صفحه 1621

الغدیر، ج 8، ص 209.

فتنه بغداد

اهالی کرخ، دروازه های شهر را تعمیر کرده و برجهای برافراشته ساختند و بر آنها باطلا نوشتند، «محمد صلی الله علیه و آله و سلم و علی علیه السلام بهترین جهانیان اند» اهل سنت در صدد انکار برآمده، مدعی شدند که کتیبه چنین است محمد و علی بهترین جهانیان اند، هر که رضا دهد شاکر است و هر که ابا ورزد، کافر. اهل کرخ گفتند:

ما از سیره درست خود پا فراتر ننهاده ایم و همان را نوشته ایم که سابق بر این مساجد می نوشتیم.

خلیفه چند نفر را مأمور کرد که در این رابطه تحقیق نمایند و نتیجه را گزارش کنند، آنان نیز گزارش دادند که سخن اهل کرخ درست است و از عادت دیرین خود فراتر ننوشته اند. خلیفه نیز دستور داد که نزاع پایان یابد امان سران اهل سنت توجهی نکرده و مردم عامه را به آشوب و فتنه بر انگیختند.

اهل سنت مانع شدند که شیعیان کرخ از آب دجله استفاده کنند. در نتیجه کار بر شیعیان دشوار شد. بالاخره تصمیم بر این شد که کلمه «خیر البشر» حذف شود و به جای آن کلمه «علیهاالسلام» نوشته شود. باز هم اهل سنت قانع نشدند و گفتند:

ما خاموش نشویم جز این که نام محمد صلی

الله علیه و آله و سلم و علی علیه السلام را از کتیبه بردارند و در اذان «حی علی خیر العمل» نگویند.

شیعیان امتناع کردند، خونریزی و آشوب تا سوم ربیع الاول ادامه یافت. در این اثنا مردی هاشمی از اهل سنت کشته شد. نعش او را برداشته و در شهر گردش دادند و در بقعه احمد بن حنبل دفن کردند.

جمعیت انبوه با زور و تهدید وارد قبرستان و آرامگاهی شدند که قبه موسی بن جعفر علیه السلام و دیگر بزرگان دینی در آنجا بود، اهل سنت تمام زینت آلات مقابر را به سرقت برده و آرامگاهها را غارت کردند. صبح فردا بازگشتند و زیارتگاهها را به آتش کشیدند و چنان فجایعی را مرتکب شدند که در دنیا بی سابقه بود.