بر کرانه غدیر صفحه 641

بنابراین در تاریخ ما هیچ انقطاع و گسستگی وجود ندارد و هیچ پدیدهای در آن، بدون ریشه و زمینه پیشین وجود نمی یابد.

پس برای درک

وضع کنونی امت (و اینکه چه علت هایی باعث انحطاط امت شد و چه چیز هایی هم اکنون موجب پیش افتادن می شود)، باید ریشه های فرو رفته در گذشته و روش زندگی امت را در خلال قرون و اعصار پیشین درک کنیم.

این سخن بدان معنی نیست که باید به عقب بر گردیم، نه، بلکه به این معنی است که باید ذات و هویت امت مسلمان را (با تامل در گذشته و چگونگی حکومتها و زندگانی ها) بفهمیم و با کنار ریختن پوسته های صرفاً تاریخی آن، برای حرکت دادن مسلمانان به پیش، یک جنبش سازنده تدارک بینیم. هر امتی دوره های انقلابی داشته است. در تاریخ اسلام نیز دوره های متفاوتی وجود یافته است. ممکن است تاثیر یک دوره بسیار دور در وضع کنونی امت، از یک دوره بسیار نزدیک بیشتر باشد … (1)

اکنون با توجه به آنچه گفته شد، حتی یک خواننده جوان که شاید خود را فارغ از این بحثها و چند و چونها تصور کند، یا سری در این سرها نداشته باشد، یا اطلاعاتی در این مقوله به دست نیاورده باشد میتواند بفهمد که این همه اهتمامی که هم از روزگاران قدیم به مسئله غدیر میشده است و تاکنون نیز ادامه دارد، از اینجاست و از اینجاست که پس از پیامبر اکرم، علی بارها بدان احتجاج کرده است (2) و همین گونه شخصیتهای اسلامی دیگر، مانند بانوی اکرم فاطمه زهرا، امام حسن مجتبی، امام حسین، عبدالله بن جعفر، عمار یاسر، اصبغ بن نباته، قیس بن سعد انصاری و حتی عمر و بن عاص و عمر بن عبدالعزیز و مامون عباسی. (3)

و از اینجاست که امام محمد باقر و

امام جعفر صادق و امام علی بن موسی الرضا، علیه السلام، غدیر را مطرر کرده اند و روز غدیر را عید می گرفته اند و به مردم یادآوری می کرده اند که (غدیر) بزرگترین عید اسلام است.

ثقه الاسلام کلینی در کتاب (کافی) (4) روایت کرده است، به اسناد خویش، از حسن بن راشد که:

به امام جعفر صادق گفتم:

(فدایت شوم، برای مسلمانان به جز دو عید (فطر و قربان) عید دیگری هست؟) فرمود: