بر کرانه غدیر صفحه 695

و این چگونگی در واقع، از روز رحلت پیامبر آغاز شد.

آیا به شهادت همه عالم، پس از پیامبر

که بانی اسلام بود، اسلام یاری و یاوری و عالمی و فقیهی و قاضیی و مفسری و سلحشوری و گسترنده ای عظیم تر و صمیمی تر و شجاع تر و دلسوزتر و آشناتر و سابقه دارتر و فداکارتر از علی داشت؟ … علی نه تنها مومن به اسلام بود، بلکه اعلم صحابه بود و صاحب وسیع ترین فرهنگ قرآنی و نیرومندترین وجدان اسلامی و به تعبیر نویسنده مسیحی، جرج جرداق (ضمیر عملاق) این علی بود که از کودکی در دامن وحی و اسلام پرورش یافته بود، این علی بود که در هر لحظه که جزئی از بنای اسلام پی ریخته می شد در کنار بانی اسلام بود، این علی بود که روز نخست برای نشر اسلام با بانی بزرگ همدست و هم پیمان بود، این علی بود که از لحظه بعثت تا لحظه رحلت همه جا با پیامبر بود و همه وقت در خدمت او و این علی بود که به گفته فلسفه دان مصری، دکتر علی سامی النشار، (ربانی امت) بود.

اکنون اگر چون کسی را، (ربانی امت) (49) را و بزرگ ترین یار اسلام را از جریان های اسلام جدا سازند و کنار گذارند، غربت اسلام آغاز نشده است (5)؟ آری، روزی که پیامبر در گذشت، اسلام هم محمد را از دست دهم علی را و مگر غربت چیست و واقع این است که اسلام حقیقی، همان سان که با مجاهدات علی علیه السلام آفتابی شد با تاراندن علی علیه السلام صحنه مسجد و جامعه غروب کرد، تا سرانجام که به گفته نویسنده عرب، دکتر علی الوردی: دین مساواتی را که پیامبر صلی الله علیه و آله آورد، با

علی بن ابیطالب علیه السلام در یک قبر مدفون شد (51).

پس آنچه را باید به مسلمین و به ویژه مولفین و ارباب مطبوعات و خطبای آنان توصیه کرد، احترام به سلف است، اما این احترام به سلف اسلام، به خاطر اسلام و به حرمت اسلام، توصیه می شود، بنابراین تا حدی خواهد بود که به خود اسلام و ارزیابی قدرتها و نیروهای آن و باز فهمی مسائل و تعالیم آن صدمه ای نداشته باشد.

پاورقی های موضوع سوم

1 در این باره که اصحاب پیامبر، از هیچ گونه مخالفتی با یکدیگر ابا نداشتند ارزیابی قدرتها و نیروهای آن و باز فهمی مسائل و تعالیم آن صدمه ای نداشته باشد.

و این گونه مخالفت ها را دلیل بد دینی یا کفر و خروج از اسلام نمی دانستند، آنقدر شاهد و مدرک در تاریخ و حدیث اسلام هست که نمی توان آن همه را در یک جا گرد آورد. بنابراین از باب عمل به روش خود اصحاب، اگر شیعه نسبت به برخی از صحابه بی اعتقاد است نباید بر او نقص گرفت، یا خدای ناکرده، شیعه را به این علت، تفسیق یا تکفیر کرد. زیرا که این کار بر خلاف عمل خود صحابه است. در اینجا برای نمونه، یک مورد فقهی را میآورم. در کتاب (صحیح ترمذی) (که یکی از شش کتاب معتبر اهل سنت است پس از قرآن کریم) درباره (متعه) که اینقدر از بابت آن به شیعه حمله کرده اند، چنین آمده است: