خدا و عترت من پیشی نگیرید و یا از آن عقب نمانید و در عمل به هر دو کوتاهی نکنید که هلاک می شوید.
پیامبر رو به جمعیت نیز ادامه دادند:
ای مردم ! به من بگویید که سزاوارترین مردم نسبت به خودشان کیست ؟(21)
همه مردم یک صدا فریاد برآوردند: ای فرستاده خدا، خدا و پیامبرش بهتر می داند. آنگاه پیامبر دست حضرت علی (ع ) را بالا برد تا جایی که سفیدی زیر بغل او بر همه نمایان شد و همه علی را در کنار پیامبر دیدند و او را خوب شناختند و دریافتند که مقصود از این اجتماع مسئله خلافت علی (ع ) است . دوباره سروصدا بالا گرفت و جنب وجوشی در بین مردم بر خاست همه از دور و نزدیک بلند می شوند تا علی (ع ) را بهتر ببینند. همه او را به یکدیگر نشان می دادند. عده ای در عین اینکه به علی (ع ) اشاره می کردند به هم می گفتند: به خدا سوگند که این همان فاتح خیبر است . گروهی دیگر می گفتند: سوگند به خدا که این همان کسی است که از طرف پیامبر به مکه اعزام شد و تنها او بود که سوره برائت را در مقابل مشرکین در خانه خدا قرائت کرد. عده ای دیگر نیز می گفتند: والله او همان کسی است که در جنگ خندق قهرمان یکه تاز عرب (عمر بن عبدود) را به خاک سیاه نشاند. هر کسی برای اثبات فضایل و برتری های علی (ع ) سخنی و خاطره ای را نقل می کرد. سلمان ، ابوذر، عمار و مقداد در
دلهایشان ابراز خوشحالی و شعف می کنند. اما هیجانهای تلخ در پشت چهره های عبوس گروهی منافقین نیز به چشم می خورد، کسانی که پیامبر آنها را از خودشان بهتر می شناسد. منافقین نیز نزدیکترین کسانی بودند که در برابر پیامبر نشسته بودند و در صحنه عقیده شان هیچ نقطه مشترکی با او نداشتند...
پیامبر با صدای بلند فرمود:
ای مردم ! آن چه که من از طرف خدا ماءمورم ، این است ؛ به خدا سوگند غیر از این مرد که هم اکنون دست او را بالا برده ام هرگز کسی نمی تواند دستورات قرآن را برای شما به روشنی تفسیر و بیان کند. اینک مردی را که بازوی او را گرفته ام به شما معرفی می کنم و اعلام می کنم ؛
پیامبر بازوی علی را تا آنجا بالا برد که مردم همه او را دیدند؛ در این هنگام پاهای علی (ع ) در مقابل زانوی پیامبر قرار گرفت . برکه غدیر یکپارچه در سکوت بود. در این هنگام رسول خدا با صدای بلند ادامه داد:
ای مردم ! هر کس را، من مولا و سرپرست او هستم ، علی هم مولا و رهبر اوست .(22)
رسول اکرم این جمله را در این حالت سه بار تکرار فرمودند و سپس ادامه دادند: