- مقدمه ناشر 1
- انسجام تکوینی در صدر اسلام 4
- وصیّت پیامبران به پیروی از جانشین به حقّ 5
- وحدت حقیقی بر محور امام معصوم علیه السلام 6
- اشاره 6
- اشکال 9
- توضیح 10
- سنت الهی در امتحان امت ها 10
- پاسخ 10
- 1 - امتحان ملائکه و شیطان با خلقت حضرت آدم علیه السلام 11
- 2 - امتحان امُت اسلامی در وحدت بر مسأله امامت 12
- ایمان همراه با ولایت 15
- احتیاج به امام ناطق 16
- وظیفه ما در بیان حقایق 17
- علم پیامبرصلی الله علیه وآله به اختلاف امت اسلامی 19
- توجیه کلام هارون علیه السلام 20
- اشاره 20
- پاسخ 21
- ضرورت بیان حقایق 22
- حرمت کتمان حقایق 24
- امام علی علیه السلام و دعوت به اهل بیت علیهم السلام 26
- غدیر از دیدگاه برخی از اهل سنت 42
- توضیح 42
- 1 - محمد بن محمد غزّالی 43
- 2 - محمد بن طلحه شافعی 43
- 5 - سعیدالدین فرغانی 44
- 4 - محمد بن یوسف گنجی شافعی 44
- 3 - سبط بن جوزی 44
- 7 - سعدالدین تفتازانی 45
- 6 - تقی الدین مقریزی 45
- برخی از شاعران غدیر از اهل سنت 46
- اشاره 46
- 2 - سنایی غزنوی 51
- 3 - جلال الدین مولوی 51
1- 54. تاریخ بغداد، ج 14،ص 321،مجمع الزوائد، ج 7، ص 236 و...
2- 55. هود / 50.
3- 56. مستدرک حاکم، ج 2، ص 343.
4- 57. صحیح ترمذی، ج 5، ص 621.
و از امام علی علیه السلام نقل شده که فرمود: «حقّ و باطل و لکلّ اهل»؛(1)(2) «حقّی است و باطلی و برای آن دو اهلی است».
حرمت کتمان حقایق
شکی نیست که در قرآن کریم درمورد ولایت و امامت اهل بیت علیهم السلام علی الخصوص علی علیه السلام، آیات فراوانی آمده است. این آیات گرچه به طور صراحت نامی در آن ها از اهل بیت علیهم السلام نیامده ولی پیامبراکرم صلی الله علیه وآله این آیات را بر ذوات مقدسه معصومین علیهم السلام تطبیق کرده است، و می دانیم که وظیفه پیامبرصلی الله علیه وآله بیان احکام است آنجا که خداوند خطاب به پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: «وَأَنزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ»؛(3)(4) «و ما این ذکر [= قرآن] را بر تو نازل کردیم، تا آنچه به سوی مردم نازل شده است برای آن ها روشن سازی».
پس وظیفه پیامبرصلی الله علیه وآله تبیین آیات است و اگر در قرآن سخن از آیات بیّنات است از آن جهت می باشد که توسط آن حضرت تبیین شده است.
و می دانیم هرکس که آیات بیان شده از ناحیه پیامبرصلی الله علیه وآله را کتمان کند مشمول لعنت خواهد بود.
خداوند متعال می فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ ما أَنزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَالْهُدَی مِنْ بَعْدِ ما بَیَّنَّهُ لِلنّاسِ فِی الْکِتابِ أُولَئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ»؛(5) «کسانی که دلایل روشن، و وسیله هدایتی را که نازل