- مقدمه ناشر 1
- پیشگفتار 2
- واقعه غدیر 3
- موضع جغرافیایی غدیر خم 9
- اهمیّت واقعه غدیر 9
- حرف الف 11
- اشاره 11
- راویان حدیث غدیر از صحابه 11
- حرف جیم 12
- حرف باء 12
- حرف ثاء 12
- حرف خاء 13
- حرف حاء 13
- حرف راء و زاء 13
- حرف طاء 14
- حرف عین 14
- حرف سین 14
- حرف میم 17
- حرف هاء تا آخر حروف. 17
- حرف نون 17
- حرف قاف و کاف 17
- حرف فاء 17
- توضیح 18
- راویان حدیث غدیر از تابعین 18
- راویان حدیث در قرن دوّم 20
- راویان حدیث در قرن چهارم 20
- راویان حدیث در قرن سوّم 20
- راویان حدیث در قرن پنجم 21
- راویان حدیث در قرن هفتم 22
- راویان حدیث در قرن هشتم 22
- راویان حدیث در قرن ششم 22
- راویان حدیث در قرن نهم 23
- راویان حدیث در قرن دوازدهم 24
- راویان حدیث در قرن دهم 24
- راویان حدیث در قرن یازدهم 24
- راویان حدیث در قرن چهاردهم 25
- راویان حدیث در قرن سیزدهم 25
- تواتر حدیث غدیر 26
- اشاره 26
- کسانی که اعتراف به تواتر حدیث غدیر نموده اند 26
- اشاره 28
- 1 - ابن حجر هیتمی 28
- تصریح به صحت حدیث غدیر 28
- 7 - ابن عبدالبرّ قرطبی 29
- 6 - ابو جعفر طحاوی 29
- 2 - حاکم نیشابوری 29
- 4 - ابن کثیر دمشقی 29
- 3 - حلبی 29
- 5 - ترمذی 29
- 10 - آلوسی 30
- 9 - عاصمی 30
- 12 - ابن مغازلی شافعی 30
- 11 - ابن حجر عسقلانی 30
- 8 - سبط بن جوزی 30
- 13 - فقیه ابو عبداللَّه بغدادی (م 330) 31
- 16 - حافظ ابو عبداللَّه گنجی شافعی 31
- 14 - ابو حامد غزّالی 31
- 15 - ابن ابی الحدید معتزلی 31
- 19 - حافظ نورالدین هیثمی (807) 32
- 20 - شهاب الدین قسطلانی (923) 32
- 17 - شیخ ابو المکارم علاء الدین سمنانی (736) 32
- 18 - شمس الدین ذهبی شافعی (748) 32
- 24 - ابو العرفان صبّان شافعی (1206) 33
- 23 - میرزا محمّد بَدَخشی 33
- 22 - شیخ احمد بن باکثیر مکی (1047) 33
- 21 - شیخ نور الدین هروی قاری حنفی (1014) 33
- 25 - ناصر الدین البانی 34
- البانی و سند حدیث غدیر 34
- توضیح 36
- حدیث تهنیت 36
- راویان حدیث تهنیت از علمای عامه 37
- مؤلّفان پیرامون حدیث غدیر 39
- 1 - محمد بن جریر طبری 39
- اشاره 39
- 2 - حافظ ابن عقده 40
- 4 - علی بن عمر دارقطنی 40
- 5 - شمس الدین ذهبی 40
- 3 - ابوبکر جعابی 40
- 7 - ابو سعید سجستانی 41
- 8 - ابو القاسم عبیداللَّه حسکانی 41
- 6 - جزری شافعی 41
- 9 - امام الحرمین جوینی 41
- توضیح 42
- 2 - تبادر هنگام اضافه به افراد انسان 42
- 3 - استعمال قرآنی 42
- دلالت حدیث غدیر 42
- 1 - تبادر از حاقّ لفظ 42
- 4 - فهم صحابه 43
- 5 - اشتراک معنوی 44
- 6 - قرینه صدر حدیث 46
- 7 - ذیل حدیث 47
- 9 - اکمال دین به ولایت حضرت علی علیه السلام 48
- 8 - گواهی گرفتن از مردم 48
- 10 - خبر وفات پیامبرصلی الله علیه وآله 49
- 11 - تبریک به پیامبرصلی الله علیه وآله 50
- 12 - ترس پیامبرصلی الله علیه وآله 50
- 13 - انکار حارث بن نعمان 51
- 15 - تاج گذاری 52
- 14 - تعبیر به نصب 52
- 16 - تعبیر به اولویّت 53
- 1 - محمد بن محمد غزّالی 55
- اعتراف کنندگان به دلالت حدیث غدیر بر ولایت 55
- اشاره 55
- 2 - ابوالمجد مجدود بن آدم، معروف به حکیم نسائی 55
- 3 - فرید الدین عطار نیشابوری 55
- 4 - محمد بن طلحه شافعی 56
- 7 - سعیدالدین فرغانی 57
- 6 - محمد بن یوسف گنجی شافعی 57
- 5 - سبط بن جوزی 57
- 9 - سعدالدین تفتازانی 58
- 8 - تقی الدین مقریزی 58
- 1 - احتجاج امام علی علیه السلام 63
- احتجاجات به حدیث غدیر 63
- الف - روز شورا 63
- ب - ایام خلافت عثمان 65
- ج - در اجتماع کوفه 67
- د - احتجاج در جنگ جمل 72
- و - احتجاج در روز صفین 73
- ه - حدیث سواران در کوفه 73
- 2 - احتجاج حضرت زهراعلیها السلام به حدیث غدیر 74
- 3 - احتجاج دیگران به حدیث غدیر 74
- 1 - حدیث از طریق ثقات نقل نشده است!! 77
- بررسی شبهات 77
- بررسی شبهات 77
- پاسخ 77
- 2 - مردم در صحت آن نزاع دارند!! 79
- پاسخ 80
- پاسخ 80
- 3 - «مولی» به معنای اولویّت نیست!! 80
- ریشه واژه «مولی» 82
- 5 - امامت حضرت امیرعلیه السلام بعد از عثمان!! 84
- پاسخ 84
- 4 - اولی و سزاوارتر در محبّت!! 84
- پاسخ 85
- 6 - امامت باطنی نه ظاهری!! 85
- پاسخ 86
- پاسخ 86
- 7 - احتمال اولویّت در تعظیم!! 86
- پاسخ 87
- 8 - نقض به آیه 68 سوره آل عمران!! 87
- 9 - ذیل حدیث!! 88
- پاسخ 88
- پاسخ 90
- 11 - استدلال به روایتی از حسن مثنّی 90
- 10 - مولی به معنای محبوب!! 90
- 12 - قرینه ای بر حمل بر محبّت!! 91
- پاسخ 91
- پاسخ 92
- 13 - اشکال اجتماع دو متصرّف!! 94
- پاسخ 94
1- 139. تذکره الحفاظ، ج 3، ص 231.
2- 140. الغدیر، ج 1.
3- 141. نفحات الازهار.
4- 142. شواهد التنزیل، ج 1، ص 190، ح 246.
5- 143. ینابیع الموده، ص 36.
دلالت حدیث غدیر
توضیح
کلمه «مولی» در حدیث غدیر به معنای سرپرست و امام و اولی به تصرف است، و این معنا را از طرق مختلف می توان به اثبات رساند:
1 - تبادر از حاقّ لفظ
لفظ «ولیّ» و «مولی» در لغت گرچه به معانی مختلفی آمده است، ولی هنگامی که بدون قرینه به کار می رود عرب از آن معنای سرپرست و اولی به تصرف که همان معنای امامت است استفاده می کند. و تبادر علامت حقیقت است.
2 - تبادر هنگام اضافه به افراد انسان
بر فرض که تبادر از حاقّ لفظ را قبول نداشته باشیم می توان ادعای این تواتر را هنگام اضافه این کلمه به افراد انسان استفاده کرد. مثلاً: عرب می گوید: ولی و مولای همسر، این به معنای سرپرست است. و نیز می گوید: ولی و مولای طفل، اینجا نیز در سرپرست به کار رفته است.
3 - استعمال قرآنی
با مراجعه به قرآن کریم پی خواهیم برد که کلمه «مولی» به معنای اولویّت به کار رفته است. خداوند متعال می فرماید: « فَالْیَوْمَ لا یُؤْخَذُ