- مقدمه ناشر 1
- الف) سوره قدر 3
- 1 - آیات «لیله القدر» 3
- قرآن و ضرورت وجود حجّت در هر زمان 3
- 1 - آیات «لیله القدر» 3
- ب) سوره دخان 4
- 2 - آیات «شهادت و گواهی» 8
- مستفاد از آیات و روایات 8
- 2 - آیات «شهادت و گواهی» 8
- صفات شاهد 11
- 3 - آیه انذار 15
- 3 - آیه انذار 15
- «هادی» در اصطلاح قرآن 16
- مصداق هادی در آیه 17
- 4 - آیه نذیر 18
- 5 - آیه هدایت 19
- 6 - آیه صادقین 20
- 7 - آیه اولی الامر 22
- 8 - آیه امام 23
- 8 - آیه امام 23
- ضرورت وجود حجّت 25
- روایات عامه 26
- احتمال مخالف 26
- روایات اهل بیت علیهم السلام 27
- 2 - امام کفر و ضلالت 28
- اصطلاحات «امام» در قرآن 28
- 3 - صحف موسی علیه السلام 28
- اصطلاحات «امام» در قرآن 28
- 1 - امام به حق 28
- صفات امام بر حق 29
- 4 - لوح محفوظ 29
- حقّ طاعت الهی 31
- قرآن و نصّ بر امام 31
- حقّ حاکمیت الهی 32
- قرآن و نصب امام 33
- قرآن و نصب امام 33
- آیه اول 34
- آیه اول 34
- مفهوم خلیفه 34
- مقصود از خلافت الهی 36
- مقصود از «اسماء» 37
- مصداق «خلیفه» در آیه 38
- عدم اختصاص خلافت به آدم علیه السلام 40
- آیه دوم 41
- آیه سوم 42
- آیه چهارم 42
- آیه پنجم 43
- روایات و مسأله نصّ بر امام 44
- 1 - ولایت خداوند متعال 45
- 2 - ولایت پیامبرصلی الله علیه وآله 45
- کسانی که از جانب خداوند ولایت دارند 45
- کسانی که از جانب خداوند ولایت دارند 45
- بررسی آیات معارض 46
- 4 - ولایت اهل بیت علیهم السلام 46
- بررسی آیات معارض 46
- الف) خطاب های عمومی قرآن 46
- ب) آیات خلافت 48
- ج) آیه امانت 49
- مفهوم اصطفا «انتخاب» 50
- انتخاب اوصیا از دیدگاه قرآن 50
- اوصیا از ذریّه پیامبران 51
- عنایت خاص به ذریّه انبیا 54
- انتخاب اوصیا از جانب خداوند 56
- نقد کلام ابوالحسن ندوی 57
- نقد کلام ابوالحسن ندوی 57
- تغییر ناپذیری سنّت الهی 57
- پاسخ 58
- گزارشی از اوصیای پیامبران 60
- 1 - شیث وصی حضرت آدم علیه السلام 60
- 2 - انوش، وصیّ شیث 61
- 4 - مهلائیل وصیّ قینان 62
- 5 - یوارد وصیّ مهلائیل 63
- 6 - ادریس نبیّ وصیّ یوارد 63
- 7 - متوشلح وصیّ ادریس 64
- 9 - نوح نبیّ، وصیّ لمک 65
- 8 - لمک، وصیّ متوشلح 65
- 10 - سام، وصیّ حضرت نوح 66
- 12 - شالح، وصیّ أرفخشد 67
- 11 - ارفخشد، وصیّ سام 67
- 14 - وصیت ابراهیم به فرزندش اسماعیل علیهما السلام 69
- 15 - وصیت داوود به سلیمان علیهما السلام 70
- عصر فترت 72
- اوصیا از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام در عصر فترت 74
- 1 - الیاس بن مضر 74
- اوصیا از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام در عصر فترت 74
- 2 - کنانه بن خزیمه 75
- 3 - کعب بن لؤی 75
- 4 - قصیّ بن کلاب 76
- 5 - عبدمناف بن قصی 77
- 6 - هاشم بن عبد مناف 77
- 7 - عبدالمطلب بن هاشم 77
- غدیر محور انسجام حقیقی 81
- عواقب انکار نصّ بر امام علی علیه السلام 87
- اعتراف اهل سنت به عواقب انکار نص 88
- اعتراف اهل سنت به عواقب انکار نص 88
- 1 - دکتر احمد محمود صبحی 88
- 2 - جاحظ 89
- 4 - مقریزی 89
- 3 - ابن قتیبه 89
- 5 - ابن حزم ظاهری 90
- 6 – ابو الثناء آلوسی 90
- 7 - دکتر طه حسین مصری 91
- 9 - دکتر احمد امین مصری 93
- 10 - دکتر علی سامی نشار 94
- 11 - عباس محمود عقّاد 96
- 13 - مصطفی رافعی، دکترای حقوق در دانشگاه پاریس 96
- 12 - دکتر محمود خالدی، استاد دانشگاه یرموک، اردن 96
- 15 - سیّد قطب 97
- 14 - محمّد رشید رضا 97
است؛ زیرا در هر قرنی از آنان امامی است از ما که شاهد بر آنان است، و محمّدصلی الله علیه وآله نیز شاهد بر ما است.(1)
صدوق در «معانی الاخبار» به سندش از ابو سعید نقل می کند که از رسول خداصلی الله علیه وآله در مورد آیه: «قالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ» سؤال نمودم، فرمود: او وصیّ برادرم سلیمان بن داوود است. عرض کردم: ای رسول خدا! مقصود از آیه «قُلْ کَفی بِاللَّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» کیست؟ فرمود: آن برادرم علی بن ابی طالب است.(2)
3 - آیه انذار
3 - آیه انذار
از جمله آیاتی که از آن ها ضرورت وجود امام معصوم در هر عصر و زمانی استفاده می شود، آیه انذار است.
خداوند متعال می فرماید: «وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَهٌ مِنْ رَبِّه إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ»؛(3) «کسانی که کافر شدند می گویند: چرا آیه [و معجزه ای] از پروردگارش براو نازل نشده؟! تو فقط بیم دهنده ای و برای هر گروهی هدایت کننده ای است.»
از صریح آیه فوق استفاده می شود که به طور عموم برای هر قومی هدایت کننده ای است به حقّ و حقیقت که در هر عصر و زمانی باید وجود داشته باشد. این حقیقت با آیات دیگر و روایات معتبر و براهین عقلی سازگاری دارد؛ زیرا مقتضای ربوبیت الهی آن است که خداوند متعال در هر عصر و زمانی برای مردم حجتی قرار
1- 24. کافی، ج 1، ص 190.
2- 25. المیزان، ج 11، ص 388.
3- 26. سوره رعد، آیه 7.