- مقدمه ناشر 1
- قرآن و ضرورت وجود حجّت در هر زمان 3
- الف) سوره قدر 3
- 1 - آیات «لیله القدر» 3
- 1 - آیات «لیله القدر» 3
- ب) سوره دخان 4
- مستفاد از آیات و روایات 8
- 2 - آیات «شهادت و گواهی» 8
- 2 - آیات «شهادت و گواهی» 8
- صفات شاهد 11
- 3 - آیه انذار 15
- 3 - آیه انذار 15
- «هادی» در اصطلاح قرآن 16
- مصداق هادی در آیه 17
- 4 - آیه نذیر 18
- 5 - آیه هدایت 19
- 6 - آیه صادقین 20
- 7 - آیه اولی الامر 22
- 8 - آیه امام 23
- 8 - آیه امام 23
- ضرورت وجود حجّت 25
- احتمال مخالف 26
- روایات عامه 26
- روایات اهل بیت علیهم السلام 27
- اصطلاحات «امام» در قرآن 28
- اصطلاحات «امام» در قرآن 28
- 2 - امام کفر و ضلالت 28
- 3 - صحف موسی علیه السلام 28
- 1 - امام به حق 28
- 4 - لوح محفوظ 29
- صفات امام بر حق 29
- قرآن و نصّ بر امام 31
- حقّ طاعت الهی 31
- حقّ حاکمیت الهی 32
- قرآن و نصب امام 33
- قرآن و نصب امام 33
- آیه اول 34
- آیه اول 34
- مفهوم خلیفه 34
- مقصود از خلافت الهی 36
- مقصود از «اسماء» 37
- مصداق «خلیفه» در آیه 38
- عدم اختصاص خلافت به آدم علیه السلام 40
- آیه دوم 41
- آیه چهارم 42
- آیه سوم 42
- آیه پنجم 43
- روایات و مسأله نصّ بر امام 44
- کسانی که از جانب خداوند ولایت دارند 45
- کسانی که از جانب خداوند ولایت دارند 45
- 2 - ولایت پیامبرصلی الله علیه وآله 45
- 1 - ولایت خداوند متعال 45
- بررسی آیات معارض 46
- الف) خطاب های عمومی قرآن 46
- 4 - ولایت اهل بیت علیهم السلام 46
- بررسی آیات معارض 46
- ب) آیات خلافت 48
- ج) آیه امانت 49
- مفهوم اصطفا «انتخاب» 50
- انتخاب اوصیا از دیدگاه قرآن 50
- اوصیا از ذریّه پیامبران 51
- عنایت خاص به ذریّه انبیا 54
- انتخاب اوصیا از جانب خداوند 56
- نقد کلام ابوالحسن ندوی 57
- نقد کلام ابوالحسن ندوی 57
- تغییر ناپذیری سنّت الهی 57
- پاسخ 58
- گزارشی از اوصیای پیامبران 60
- 1 - شیث وصی حضرت آدم علیه السلام 60
- 2 - انوش، وصیّ شیث 61
- 4 - مهلائیل وصیّ قینان 62
- 5 - یوارد وصیّ مهلائیل 63
- 6 - ادریس نبیّ وصیّ یوارد 63
- 7 - متوشلح وصیّ ادریس 64
- 9 - نوح نبیّ، وصیّ لمک 65
- 8 - لمک، وصیّ متوشلح 65
- 10 - سام، وصیّ حضرت نوح 66
- 12 - شالح، وصیّ أرفخشد 67
- 11 - ارفخشد، وصیّ سام 67
- 14 - وصیت ابراهیم به فرزندش اسماعیل علیهما السلام 69
- 15 - وصیت داوود به سلیمان علیهما السلام 70
- عصر فترت 72
- اوصیا از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام در عصر فترت 74
- اوصیا از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام در عصر فترت 74
- 1 - الیاس بن مضر 74
- 3 - کعب بن لؤی 75
- 2 - کنانه بن خزیمه 75
- 4 - قصیّ بن کلاب 76
- 5 - عبدمناف بن قصی 77
- 6 - هاشم بن عبد مناف 77
- 7 - عبدالمطلب بن هاشم 77
- غدیر محور انسجام حقیقی 81
- عواقب انکار نصّ بر امام علی علیه السلام 87
- اعتراف اهل سنت به عواقب انکار نص 88
- اعتراف اهل سنت به عواقب انکار نص 88
- 1 - دکتر احمد محمود صبحی 88
- 3 - ابن قتیبه 89
- 2 - جاحظ 89
- 4 - مقریزی 89
- 6 – ابو الثناء آلوسی 90
- 5 - ابن حزم ظاهری 90
- 7 - دکتر طه حسین مصری 91
- 9 - دکتر احمد امین مصری 93
- 10 - دکتر علی سامی نشار 94
- 11 - عباس محمود عقّاد 96
- 12 - دکتر محمود خالدی، استاد دانشگاه یرموک، اردن 96
- 13 - مصطفی رافعی، دکترای حقوق در دانشگاه پاریس 96
- 14 - محمّد رشید رضا 97
- 15 - سیّد قطب 97
گزارشی از اوصیای پیامبران
گزارشی از اوصیای پیامبران
با مراجعه به تاریخ انبیای الهی از حضرت آدم علیه السلام تا حضرت خاتم صلی الله علیه وآله پی می بریم که نه تنها هر یک از انبیا، وصی یا اوصیایی برای خود داشته، بلکه وصیّ او از ذریّه اش بوده است. و این نه به جهت مجرّد قرار گرفتن آن در نسل و ذریّه پیامبر بوده، بلکه این امر همراه با وجود قابلیت ها و اهلیت ها بوده است. اینک اوصیای برخی از انبیا را مورد بررسی قرار می دهیم:
1 - شیث وصی حضرت آدم علیه السلام
الف) مسعودی نقل می کند: «چون حوّا به شیث حامل شد، نور در پیشانی اش درخشان گشت، و هنگامی که او را زایید آن نور به فرزندش منتقل شد. و چون رشد کرده و کامل شد، آدم بر او وصیّت نمود و اعلام کرد که او حجّت خدا برای بعد از خود و خلیفه خدا در روی زمین خواهدبود … » (1)
ب) یعقوبی می گوید: «چون وقت وفات آدم فرا رسید فرزندش شیث و فرزندان اورا دور خود جمع نمود و برآن ها درود فرستاد و دعا به برکت نمود، و بر شیث وصیت کرد … و او را امر نمود تا در میان اولادش قائم مقام او باشد. آنان را به تقوای الهی و حسن عبادت خدا امر کرده و از معاشرت با قابیل لعین و اولادش نهی نمود … » (2)
او هم چنین می گوید: «شیث بعد از مرگ آدم علیه السلام به انجام وظایف خود قیام نمود. او قومش را به تقوای خداوند سبحان و عمل صالح امر می کرد.» (3)
1- 111. مروج الذهب، ج 1، ص 47 و 48، به اختصار.
2- 112. تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 7.
3- 113. تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 8.