- مقدمه ناشر 1
- قرآن و ضرورت وجود حجّت در هر زمان 3
- 1 - آیات «لیله القدر» 3
- 1 - آیات «لیله القدر» 3
- الف) سوره قدر 3
- ب) سوره دخان 4
- مستفاد از آیات و روایات 8
- 2 - آیات «شهادت و گواهی» 8
- 2 - آیات «شهادت و گواهی» 8
- صفات شاهد 11
- 3 - آیه انذار 15
- 3 - آیه انذار 15
- «هادی» در اصطلاح قرآن 16
- مصداق هادی در آیه 17
- 4 - آیه نذیر 18
- 5 - آیه هدایت 19
- 6 - آیه صادقین 20
- 7 - آیه اولی الامر 22
- 8 - آیه امام 23
- 8 - آیه امام 23
- ضرورت وجود حجّت 25
- روایات عامه 26
- احتمال مخالف 26
- روایات اهل بیت علیهم السلام 27
- 3 - صحف موسی علیه السلام 28
- اصطلاحات «امام» در قرآن 28
- 2 - امام کفر و ضلالت 28
- 1 - امام به حق 28
- اصطلاحات «امام» در قرآن 28
- 4 - لوح محفوظ 29
- صفات امام بر حق 29
- قرآن و نصّ بر امام 31
- حقّ طاعت الهی 31
- حقّ حاکمیت الهی 32
- قرآن و نصب امام 33
- قرآن و نصب امام 33
- مفهوم خلیفه 34
- آیه اول 34
- آیه اول 34
- مقصود از خلافت الهی 36
- مقصود از «اسماء» 37
- مصداق «خلیفه» در آیه 38
- عدم اختصاص خلافت به آدم علیه السلام 40
- آیه دوم 41
- آیه سوم 42
- آیه چهارم 42
- آیه پنجم 43
- روایات و مسأله نصّ بر امام 44
- کسانی که از جانب خداوند ولایت دارند 45
- 2 - ولایت پیامبرصلی الله علیه وآله 45
- کسانی که از جانب خداوند ولایت دارند 45
- 1 - ولایت خداوند متعال 45
- 4 - ولایت اهل بیت علیهم السلام 46
- بررسی آیات معارض 46
- الف) خطاب های عمومی قرآن 46
- بررسی آیات معارض 46
- ب) آیات خلافت 48
- ج) آیه امانت 49
- انتخاب اوصیا از دیدگاه قرآن 50
- مفهوم اصطفا «انتخاب» 50
- اوصیا از ذریّه پیامبران 51
- عنایت خاص به ذریّه انبیا 54
- انتخاب اوصیا از جانب خداوند 56
- تغییر ناپذیری سنّت الهی 57
- نقد کلام ابوالحسن ندوی 57
- نقد کلام ابوالحسن ندوی 57
- پاسخ 58
- گزارشی از اوصیای پیامبران 60
- 1 - شیث وصی حضرت آدم علیه السلام 60
- 2 - انوش، وصیّ شیث 61
- 4 - مهلائیل وصیّ قینان 62
- 5 - یوارد وصیّ مهلائیل 63
- 6 - ادریس نبیّ وصیّ یوارد 63
- 7 - متوشلح وصیّ ادریس 64
- 8 - لمک، وصیّ متوشلح 65
- 9 - نوح نبیّ، وصیّ لمک 65
- 10 - سام، وصیّ حضرت نوح 66
- 12 - شالح، وصیّ أرفخشد 67
- 11 - ارفخشد، وصیّ سام 67
- 14 - وصیت ابراهیم به فرزندش اسماعیل علیهما السلام 69
- 15 - وصیت داوود به سلیمان علیهما السلام 70
- عصر فترت 72
- اوصیا از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام در عصر فترت 74
- اوصیا از نسل حضرت اسماعیل علیه السلام در عصر فترت 74
- 1 - الیاس بن مضر 74
- 3 - کعب بن لؤی 75
- 2 - کنانه بن خزیمه 75
- 4 - قصیّ بن کلاب 76
- 5 - عبدمناف بن قصی 77
- 6 - هاشم بن عبد مناف 77
- 7 - عبدالمطلب بن هاشم 77
- غدیر محور انسجام حقیقی 81
- عواقب انکار نصّ بر امام علی علیه السلام 87
- اعتراف اهل سنت به عواقب انکار نص 88
- 1 - دکتر احمد محمود صبحی 88
- اعتراف اهل سنت به عواقب انکار نص 88
- 3 - ابن قتیبه 89
- 4 - مقریزی 89
- 2 - جاحظ 89
- 6 – ابو الثناء آلوسی 90
- 5 - ابن حزم ظاهری 90
- 7 - دکتر طه حسین مصری 91
- 9 - دکتر احمد امین مصری 93
- 10 - دکتر علی سامی نشار 94
- 11 - عباس محمود عقّاد 96
- 13 - مصطفی رافعی، دکترای حقوق در دانشگاه پاریس 96
- 12 - دکتر محمود خالدی، استاد دانشگاه یرموک، اردن 96
- 14 - محمّد رشید رضا 97
- 15 - سیّد قطب 97
خداوند قرار داد. و قبل از آن که به آسمان ها رود اهل بیتش را وصیت نمود … او اوّل کسی بود که سوار بر اسب شد؛ زیرا روش پدرش را در جهاد پیمود، و نیز طریق پدرانش را در عمل به اطاعت خدا دنبال کرد.» (1)
8 - لمک، وصیّ متوشلح
طبری می گوید: «چون هنگام وفات متوشلح رسید به فرزندش لمک وصیت نمود. «لمک» به معنای جامع است. و او پدر نوح بود که به او وصیت و عهد شده و صحف و کتاب های مهر زده شده که برای ادریس بود به او واگذار شد و وصیت به او منتقل گشت.» (2)
یعقوبی می نویسد: «لمک بعد از پدرش به عبادت و طاعت خدا قیام نمود … و چون مرگش فرا رسید، نوح، سام، حام، یافث و زنانشان را فراخواند، تنها کسانی که از اولاد شیث باقی مانده بودند … متوشلح بر آنان درود فرستاد و به برکت دعا نمود و عرضه داشت: از خداوندی که آدم را آفرید می خواهم که به شما از برکت پدرمان آدم عطا نماید و در اولاد شما مُلک و حکومت قرار دهد … » (3)
9 - نوح نبیّ، وصیّ لمک
خداوند متعال درباره نبوّت حضرت نوح می فرماید: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَإِبْراهِیمَ وَجَعَلْنا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّهَ وَالْکِتابَ … »؛(4) «ما نوح و ابراهیم را فرستادیم، و در دودمان آن دو، نبوّت و کتاب قرار دادیم.» و نیز می فرماید: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلی قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ
1- 135. تاریخ طبری، ج 1، ص 173.
2- 136. تاریخ طبری، ج 1، ص 178.
3- 137. تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 12 و 13.
4- 138. سوره حدید، آیه 26.