ترجمه الغدیر - جلد 6 صفحه 18

شعراء غدیر در قرن 03

غدیریه افوه حمانی

یک انتقاد اصلاحی

البدایه و النهایه

اشاره

این مطلب را نبایداز یاد برد که نویسنده این کتاب علاقه مفرطی به افتراء و خلافگوئی دارد و تا سر حد انتحار در راه نسبت های دروغین و فحش ها و طنزهای بی دلیلش اصرار میورزد و لبه تیز همه این نسبتها و اکاذیب را تنها متوجه شیعه میسازد. بدین ترتیب کتابش بجای‌این که تنها کتاب تاریخ باشد. منطق زورگوئی و تعصبات قومی و فریادهای عاطفی ناشی از آنرا که موجب تیرگی و تاریکی نوشته و مانع سلامت نفس و باعث بهم زدگی روح انفاق کلمه میگردد، ترویج میدهد.

از اینها بدتر دشمنی‌اش با اهل بیت علیهم السلام و بدگوئی‌و اظهار عداوتش نسبت به آنان تا جائی‌که هر گاه به فضیلتی دست یابد، یا نامی از یکی از آن بزرگان به میان آید، فضیلت را با طنز بنادرستی و نامشان را با حملات ناجوانمردانه، پاسخ میگوید.

گذشته از اینها همه، شیوه خاص اموی اوست که در نمونه های زیر باید یافت:

1- گوید: ابن اسحاق و سایر اهل سیر و تواریخ آورده اند که پیغمبر خدا (ص) بین خود و علی پیمان برادری افکند و احادیث فراوانی بدین مضمون رسیده که هیچکدامشان صحیح نیست زیرا اسناد همه‌ضعیف و متون آنها رکیک و