ترجمه الغدیر - جلد 7 صفحه 179

تالیفاتی دارد با شعری شیوا و مشهور و کلام نمیکن که قسمت مهمی از آن در یتیمه الدهر ج 4 ص 68 محاسن اصفهان ص 52 و 56 و همچنین نهایه الارب نویری ثبت آمده و از جمله چکامه ای در وصف طبرستان دارد که یاقوت حموی در معجم البلدان ج 6 ص 18، ایراد کرده است:

- آن هنگام که باد از پی باد خیزد، فاخته بر شاخساران به سرود آید.

- چه غنچه های نوشگفت که در فضاپران سازد و گلهای خبازی پرپر کند.

- درختان سیب که میوه های گلگونش مانند عارض مه رخساران بروی عشاق خود خنده زند.

- اگر با تابش خورشید رنگ بیشتری گیرد،چون گونه های سرخ یار، تمام رخ و نیمرخ عیان گردد.

- مرغان سرودگر بر سر شاخ، نغمه سرا گشته، شور تازه ای در دل عشاق برانگیزد.

و چکامه های درستایش اهلبیت دارد که ابن شهر آشوب در مناقب ج 2 ص 73 طبع ایران ثبت کرده:

- دو مخالف بر رخسارت بهم پیچیده و آشتی کردند، بعد از آنکه روزگاران سر خلاف داشتند.

- این‌یک با پرچم سپید طالع شده و آن یک پرچم سیاه بخود پیچیده و به میدان تاخته.

- شگفتم از این است که دو شعار مخالف را بهم درآمیخته است.

- این شاهان بنی العباس‌اند که جامه سیاه را شعار خود ساخته مایه شرافت دانستند.

- و آن، سروران از زادگان زهرا، که پرچم سفید بر بالای سرشان در اهتزاز است.

- اما حادثه ای که درشرف وقوع است.

- چندی با رونق جوانی دمساز شد که دوامی نداشت و چندی با پیری که دوره