ترجمه الغدیر - جلد 7 صفحه 192

صفحه 192

- فردای قیامت با پرچم سپاس به‌محشر آید، و مردمان را روی دژم و سیاه است.

- و چون قدمها بر صراط به پیچید و لغزان شود به سوی آتش....

شرح حال شاعر

ابو محمد، طلحه بن عبیدالله بن ابی عون غسانی عونی.

نام عونی معروف و اشعارش بهر مرز و بوم بر سر زبانها مشهور و لطائف سروده هایش زینت بخش کتب ادبی است، و این خود، نویسنده را از معرفی نام و نشان‌و یادآوری شخصیت و قدرت ادبی او در بنظم کشیدن جواهر آبدار و لالی گهربار، بی نیاز خواهد ساخت، چنانکه تاریخ حیات و قصائد و قطعات شعرش، گواه تشیع و خود باختگی او در محبت و ولاء اهل بیت است و حاجتمند بحث و تنقیب نخواهد بود.

کاروانها شعر عونی‌را به شهرها و آبادیها ارمغان بردند،و همگان قصائد شیوایش را با جان و دل‌پذیرفتند، تا آنجا که مداحان اشعار اورا در مجالس دینی و بازارهای جهان باصدای بلند انشاد کردند، از جمله، " منیر " شاعر، پدر احمد بن منیر که شرح‌حالش در شعراء قرن ششم خواهد آمد، شعرعونی را در بازارهای شهر طرابلس می خواند و فضائل اهل بیت را آویزه گوش دوستان می ساخت.

اما ابن عساکر، که [اساء سمعا و اساء جابه] سخنی کج شنیده و کج تعبیر کرده از اینکه نام اهل بیت با صدای بلند در بازارها برده شود، به خشم آمده، پیرایه ای بر سخن بسته تا نام شاعر را لکه دار سازد، گفته: " منیر شاعر در بازارهای طرابلس با شعر عونی آوازخوانی می کرده ".

بعد از روزگاری، ابن خلکان که بر این قصه واقف گشته واز این ندای حق

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه