ترجمه الغدیر - جلد 7 صفحه 268

غدیریه شریف رضی

اشاره

406-359

نطق اللسان عن الضمیر

و البشر عنوان البشیر

- زبان ترجمان دل است، مژده شادی از قیافه پیک پیداست.

- اینک دلها از اضطراب و وحشت آرمید.

-تاریکی از افق ناپدید شده صبح امید دمید.

تا آنجا که گوید:

- بهجت و سرور از ما برید و تنها روز " غدیر "ش سر آشتی بود.

- روزی پر افتخار که وصی رسولش حلقه بر در کوفت و امیر مومنان گشت.

- از این رو دل خنک دار و عشق عاریتی را به معشوق باز گردان.

- ریشه غم و اندوه بر کن و نهال شادی‌و امید بنشان.

- آن دیگرانند که اندوه دل را با جرعه شراب چاره سازند.

- و چون در جستجوی نعمت شوی، از فضل بی کران به نصیبی جز فراوان قانع مباش.

- که چشم طمع فرو دوزی و از آب دریا به کفی قناعت ورزی.