ترجمه الغدیر - جلد 9 صفحه 106

بنابر این اصلا مقایسه میان علم ذاتی مطلق و علم عرضی محدود، و علمی که چگونگی نمی پذیرد و زمان و مکان ندارد با علم محدود و مقید، و علم ازلی و ابدی با علم حادث و موقت، و علم اصیل با علم از دیگران کسب شده، غلط است چنانکه شاید علم پیامبران با دانش دیگر افراد بشر، مقایسه شود، زیرا با آنکه علم همه آن ها در امکان شریک است، اما به خاطر اختلاف در راه آن و خصوصیاتی که در آنها وجود دارد آن دو را از هم متمایز و جدا می سازد، بلکه نمی شود میانم علم مجتهد و علم مقلد در مورد احکام شرعی اگر چه مقلد به همه آنها احاطه داشته باشد، مقایسه نموده، زیرا راه تحصیل آن دو با هم فرق زیاد دارد.

علم غیب مخصوص به خدا؟

با توجه به مطالب یاد شده علم غیب ذاتی و مطلق بدون آنکه مقید به کم و کیف باشد مانند علم به آشکار به همین طریق مخصوص و از صفات ذاتی اوست نه هر علم غیب و آشکاری.

و همین معنی نفیا و اثباتا در این آیات مبارکه منظور شده است: قل لا یعلم من فی السموات و الارض الغیب الا الله: " بکو جز خدا کسانی که در کسمان و زمین قرار دارند، علم غیب نمی دانند ".

ان الله عالم غیب السموات و الارض انه علیم بذات الصدور: " خدا دانای غیب آسمان ها و زمین است او دانای بر اسرار دل ها است ".

ان الله یعلم غیب السموات و الارض و الله بصیر بما تعملون: " خدا غیب آسمان ها و زمین را می داند و به آنچه که انجام می دهید بینا است. "

ثم تردون الی عالم الغیب و الشهاده فینبئکم بما کنتم تعملون: " سپس به سوی خدای که دانای غیب و آشکار است بر گردانده می شوید تا به آنچه که انجام می دادید خبر دارتان کند ".