ترجمه الغدیر - جلد 9 صفحه 35

می دانست؟

و کجا است آنکه همیشه برای ما از دنیا بد گوئی می کرد و گفتار حلیه گران و دروغ را مذمت می کرد؟

و کجا است کسی که همیشه با گریه هایش ما را می فریفت و گریه بر چوب خشک می کرد؟

و کجا است آنکه در موعظه هایش، هر کار زشتی را مورد انتقاد شدید قرار می داد؟

و او به خاطر انقلاب روحی گفتارش را ناتمام قطع می کرد

و او از روی جهالت قسم می خورد که از لحاظ مهارت همانند ندارد.

او چنان بود که اگر تمام زمین طلا می بود، از آن همانند آدم بی نیازی اعراض می کرد.

اما این روزگار آدم ظاهر ساز را از دنیا طلب جدا ساخت و حقیقت هر دو را آشکار نمود.

در حالی که این ناله های جگر خراش بینوایان و بیچارگان ما را می لرزاند او در ناز و تنعم است

استادم بعد از مذمت آشکار از آنچه که از آن امتناع می کردی به سوی آن شتافتی

آنچه را که از روی پرهیز کاری در مورد چیزهائی که به طور معمول به دست می آوردم، می گفتی فراموش کردی

وای بر او اگر در این حال بمیرد، در آنصورت او کافر مرده است و این شگفت آور نیست

مال سلطان برای مسلمان سالم مایه هلاکت است و نباید در صورت امکان از آن استفاده نماید.