- پیش گفتار 1
- فصل اول: کلیات 4
- 1. ضرورت دادرسی به حکم عقل و عرف 4
- اشاره 4
- 2. آثار بررسی شیوه های دادرسی پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله 4
- 3. روش پژوهش 6
- الف) قضا 7
- 4. پیشینه پژوهش 7
- 5. مفهوم شناسی 7
- ج) حق 9
- ب) ولایت 9
- الف) تأکید بر اجرای عدالت 10
- 6. دادرسی در قرآن 10
- ب) ضرورت دادرسی 11
- ج) عادلانه بودن دادرسی 11
- د) ملاک عادلانه بودن دادرسی 12
- ه_ ) ممنوع بودن دادستانی از حاکمان ستمگر 12
- و) لزوم تسلیم شدن در برابر حکم قاضی 13
- 7. دادرسی در حدیث 13
- 1. دادرسی در عربستان 16
- فصل دوم: شیوه های دادرسی پیش از اسلام 16
- اشاره 16
- 2. دادرسی در روم قدیم 18
- 3. دادرسی در ایران باستان 20
- 1. انسجام و هماهنگی 22
- فصل سوم: ویژگی های نظام دادرسی پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله 22
- اشاره 22
- 2. الهی بودن 23
- 3. پویایی 24
- 4. اصالت و غیراقتباسی بودن 26
- 5. استقلال 27
- فصل چهارم: دیدگاه خاورشناسان درباره دادرسی پیامبراعظم صلی الله علیه و آله 29
- اشاره 33
- 1. بلوغ 33
- فصل پنجم: ویژگی های دادرس از نظر پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله 33
- 3. ایمان 34
- 2. عقل 34
- 4. عدالت 35
- 6. علم و اجتهاد 36
- 5. پاک زادی (حلال زاده) 36
- 7. مرد بودن 40
- اشاره 50
- فصل ششم: شیوه های دادرسی پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله 50
- 1. توجه دادن به قیامت 50
- 2. رعایت برابری در مراحل دادرسی 51
- 3. شنیدن ادله دو طرف دعوا 53
- 4. قضاوت بر اساس «بینّه بر عهده مدّعی است و سوگند بر عهده منکر» 54
- 5. موعظه هنگام سوگند خوردن 57
- 6. قضاوت بر اساس ظاهر 58
- 7. اقرار گرفتن از مجرم 58
- 8. قَسامه 60
- 9. قرعه 62
- 10. قاعده تقسیم 64
- 11. قاعده «حدود با آنچه شبهه آمیز است، برداشته می شود» 64
- ب) بازداشت پس از صدور حکم 66
- الف) بازداشت پیش از قضاوت (بازداشت موقت) 66
- اشاره 66
- 12. زندانی کردن 66
- ج) بازداشت به عنوان مجازات و حدّ (بازداشت تنبیهی) 67
- فصل هفتم: آسیب های دادرسی از نظر پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله 68
- اشاره 68
- 1. رشوه ستانی قاضی 68
- 2. هدیه گرفتن قاضی 69
- 3. شتاب زدگی در قضاوت 70
- 4. قضاوت در شرایط روحی نامناسب 72
- 5. تبعیض 72
- کتاب نامه 75
- کتاب 75
- نشریه 76
پیش گفتار
پیش گفتار
نام گذاری سال 1385 به نام پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله یکی از الطاف و هدیه های الهی در این سال بود و بهانه ای شد برای مطرح شدن شخصیت آن سفیر الهی در سال های آغازین قرن بیست و یکم. جسارت هایی که در سال 1384 به ساحت آن حضرت وارد شد و آهنگ تخریب شخصیت آن حضرت و نفرت از آیین ایشان را داشت، نتیجه عکس داد و موجب گردید تا شخصیت و آیین آن بزرگوار بیش از پیش در گستره رسانه ها مطرح شود:
یُریدُونَ لِیُطْفِؤا نُورَ اللّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ. (صف: 8)
می خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند و حال آنکه _ گرچه کافران را ناخوش افتد _ خدا نور خود را کامل خواهد گردانید.
پیام روشن این اهانت ها آن بود که اهانت کنندگان چون توان و قدرت استدلال در برابر احکام نورانی و منطقی اسلام را ندارند، به توهین و جسارت روی آورده اند. در این میان، سخنان پاپ در میانه های سال 1385 بسیار شگفت انگیز بود. وی پیامبر اسلام را «پیامبر خشونت» نامید و دروغ های آشکاری به آن حضرت نسبت داد.
با این حال، باید دانست امروزه آن تصویر نادرستی که دشمنان دین در قرن نوزدهم از اسلام برای جهانیان ترسیم کرده بودند، رنگ باخته است و دیگر نظریه «اسلام و شمشیر» چندان خریداری در دنیا ندارد. امروزه اصل اسلامی «لا