ترجمه الغدیر - جلد 13 صفحه 223

و او از پدرش- آورده‌که علی گفت: البته و به خدا سوگند هیچ آیه ای فرود نیامد مگر دانستم درچه باره فرود آمد و کچا فرود آمد و به راستی پروردگارم دلی در یابنده به‌من بخشید و زبانی پرسنده ".

امینی گوید: این سخنان بی اندیشه ای که سیوطی پیاپی می نگارد از چیست؟ آیا کسی نیست از این مرد بپرسد، چگونه آمدی ای و کسی را میان یاران پیامبر در روشنگری قرآن، بلند آوازه می شماری که خودت با آن همه دانش و پژوهشگری می گوئی سخنانی که در این باره از زبان وی یافته ام به ده فرازنیز نمی رسد؟ آری خوش دارد که میان او و سرور ما فرمانروای گروندگان جدائی ننهد که در این باره از زبان وی گزارش شده است آنچه شده است و فراموش می کند که خدای برتر از پندارمی گوید: آیا کسانی که می دانند با آنان که نمی دانند برابرند؟

پیشوای خلیفه در باز نمایی برنامه پیامبر

اشاره

دراین زمینه نیز همه آن چه که احمد رهبر حنبلیان در " مسند ج 1 ص 2 تا 14 از زبان وی آورده هشتاد حدیث می شود که مکررات آن به بیست می رسد و آن چه می ماند از نزدیک شصت حدیث نمی‌گذرد با اینکه احمد، این نگارش خویش را از میان بیش از پنجاه هزار و هفتصد حدیث دست چین کرده و خود هزار هزار حدیث از بر می دانسته

و ابن کثیر نیزپس از تلاش های سخت، حدیث های بو بکر را در 72 شماره فراهم کرده و گردآورده خود را " مسند الصدیق " نامیده

و پس از ابن کثیر، جلال الدین سیوطی‌با آن همه دانش و احاطه ای که